Despair Corner •|TAEJIN|•

Bölüm <11>

Taehyung tişortünü yırttığımdan beri yüzüme bakmamıştı deli miydi bu çocuk ya.Alt üstü bi tişort bu yani ona aynısını alabileceğimi de söylemiştim neymiş guccinin tişortüymüş neymiş ondan sadece dünyada 50 tane varmış zaten zar zor almış tanrımmm sana geliyorum.Bunlar ne saçma şeyler o bu değersiz ayrıntıları bile bu kadar değere nasıl bindiriyo ben şuan da onu düşünüyorum.Bari kendimi affettirmeye çalışayım. "Taehyung..." Cevap yok. "Taetaee..." Cevap yok. Birdaha cevap vermesse araba maraba dinlemiycem üstüne atlıycam şimdi. "TAEHYUNGG DUYMUYOMUŞ GIBI YAPMA YA" "Ne var jin?" Yüzündeki bir mimik bile oynamamıştı tanrimm birdaha taehyungu kızdırmayacağım."Konuşmamız gerekmiyor mu?" "Bilmiyorum jin...Düşünmeme izin ver." "Neyi düşüneceksin taehyung alt üstü bir tişort bu ya ne kadar abarttığının farkında mısın?" "Alt üstü bir tişort değil jin!Babam almıştı bana o tişortu duydun mu babam.O sevgisini hiç hissetmediğim bana hiç değer vermeyen babam almıştı o tişortu.Doğru diyosun senin için önemsiz olabilir belki de ama benim için önemliydi..." Salak kafam şuan kesinlikle haksız olan taraf bendim ve taehyung gerçekten dokunsam ağlayacak gibiydi bilmiyorum ne yapmalıydım? "Taehyung...B-ben özür dilerim gerçekten bunu bilmiyordum." Başımı eğmiştim ama bakışlarını üstümde hissedebiliyordum. "Durdur arabayı taehyung.Konuşalım..." Araba durdu ve biz bir sahil kenarındaydık kimsecikler yoktu etrafımızda bu iyi birşeydi rahat olabilirdik. "Niye durmamızı istedin jin?" Cevap vermeyip sadece gidip ona sarıldım.Şuan ağlıyordu ve kesinlikle ağlamak için geçerli bi sebebi vardı.Saçlarını öptüm birkaç defa kokusu her zamanki gibi beni büyülemişti...Kafasını boynumdan kaldırıp konuşmaya çalıştı ama izin vermeden onu öptüm çünkü buna ihtiyacı vardı.Karşımda savunulmaz bir şekilde duruyordu ve ben, ben buna dayanamamıştım.Bir süre sonra ondan ayrıldım ve tekrar sarıldım.Bana bu kadar direnmesinin sonucu tabi ki de böyle olacaktı kkkk."Jin teşekkür ederim.." "Taehyung özür dilerim.." Aynı anda bu cümleleri kurmamız bizi güldürmüştü.Onun o kare gülüşünü unutmamak üzere hafızama kazımıştım."Jin seni seviyorum gerçekleri öğrenince beni bırakıp gideceğini bilsemde lütfen beni sevmeyi unutma tamam mı?" " Öyle bir şey yapmayı düşünmüyorum taehyung.Çünkü sen ne kadar bensiz yaşamıyosan bende o kadar sensiz yaşayamam.Duydun mu beni?" Sadece kafasıni sallamakla yetinmişti ahh ben bu çocukla napacaktım böyle? Sarılmayı bırakmış taehyungla yan yana oturuyorken birden yanağımı öptü o anın refleksiyle onu taşın üstüne yatırıp üstüne çıktım."Taehyung kaşınıyosun biraz sanki he?" "Jin bir gören olacak kalk üstümden" bunları söylerken yüzüme dahi bakamıyordu ya bu kadar utangaç olabilir mi bi insan he? "Bir gören olmaz taehyung.Şuan bence sen beni göremiyorsun.Bu utangaçlığın ne zaman bitecek?" "Off be jin beni utandırmayı kestiğin zaman benimde utangaçlığım bitecek tamam mı?" "Tamam sevgilim..." "Bidaha söyle." "Söyleyemem taehyung." "Jin bidaha söyle..." "Taehyung sana söyleyemem diyorum abartma ya" "Peki öyle olsun" Dudak büzmek de neydi taehyung tanrımm bu çocuk beni neylerle sınıyor. "Sevgilim beni öpmeye ne dersin" "Olur derim."
Sonrasıni siz düşünun artık kkkkk.Smut yazamam ben şimdiden diyim benden sakın smut beklemeyin yani.Hem bu kitap duyguları içeren bi kitap en fazla smut görürsünüz yani... Bu kitabı angst yapmak istiyorum ama tae ve jine kıyamadım galiba mutlu sonla bitecek.Sizi seviyorum.Taejini sevin.