Despair Corner •|TAEJIN|•

BÖLÜM<8>

~TAEHYUNG~
Hastanedeydim, doktorlar jinin birazdan uyanacağını söylüyordu.Bu yüzden sadece beklemekle yetinebiliyordum elimden gelen birşey yoktu.Ve uyandığında beni görmek isteyeceğini sanmıyordum.Bu yüzden şuanda hastanenin bahçesine çıkıyordum.Ama birşeyi unutmuştum chanyeol da benimle beraber hastanedeydi.Ya jinin yanına giderse...Ve muhakkak gidecekti jin ne isterse razı olacaktım ona chanyeol iyi geliyorsa onunla olsundu benim için hiçbir sorun yoktu.Jin mutluysa bende mutlu oluyordum...
~YAZARIN AGZINDAN~
Taehyung bahçeye çıkmış dolaşıyordu bu sırada chanyeol da lavabodan çıkmış kendisine doğru gelen doktora bakıyordu.Doktor ona jinin yakını olup olmadığını sordu o da arkadaşım deyip kestirip atmıştı.Doktor bilgilendirme yaptıktan sonra chanyeola jini görebileceğini söyledi chanyeol bunca yılın ardından s*rtüğünü göreceği için sabırsızdı.Direk odaya girdi.Jin yarı uyanıktı uyandığında chanyeolu görmek ona kendini iyi hissettirmemişti.Jin gözlerini kapattı onunla konuşmamak için uyuyor gibi görünmek istiyordu.Chanyeol yanına geçti aşağılayıcı sözlerini söyleyip tam gidecekken Jinin gözünden bir damla yaş aktı.Chanyeol umursamadı kalktı kapıya yaklaşmıstı ki jinin sesi onu durdurdu."Chanyeol, Taehyungu bana getirir misin?" "Ah cidden beni görmek seni tatmin etmedi mi bebeğim?" Jin daha fazla tahammül edemedi sadece gitmesini bekledi.Chanyeol gittikten sonra jin rahat bir nefes alabilmişti.Yattığı yerde doğruldu ve o sırada kapı çaldı.Taehyung gelmişti...Jin çağırmıştı da ne diyeceğini bilmiyordu.Gerçekleri duymaya hazır mıydı onu da bilmiyordu."Yanıma gelmeyecek misin taetae?" "Ah p-peki geliyorum..." Taenin kekelemesi jini güldürmüştü.Tae şuan yanında koltukta oturuyordu.Jin taeyi özlemişti onunla sevgili olduklarından bu zamana kadar onunla vakitlerini güzel geçirememişti hep kötü bir anıları vardı.Güzel anıların fazla olması gerekirken kötü anılar daha fazlaydı her ikisi için de...Jin taeyi gerçekten özlemişti sadece sarılmak istiyordu ona şuan daha fazla dayanabileceğini düşünmüyordu."Taehyung..." "Efendim jin" "Sana bir şey söylemek istiyorum yanıma gelir misin?" Tae cevap vermesine gerek olmadığını düşünerek direk jinin yatağının dibinde ayakta duruyordu."Bu şekilde söyleyebileceğimi sanmıyorum taehyung ah." "Ah doğru eğilmeliyim" Ah gerçekten taehyung buna eğilmek mi diyordu bu şekilde ona sarılamazdım..."Taehyung yaklaşş...." Taenin kalp atışlarını duyabiliyordum ne olmuştu buna böyle kkkkk.Taehyung tam istediğim seviyeye geldiği sırada onu kendime çektim ve ona sarılmayı başardım.Taehyung bi an nefes alamıyordu sanki.Korkup yüzünü yüzüme denk getirdim ufak bir tebessüm ettim ve tekrardan sarıldım.Galiba şoku atlatmıştı şuan o da bana sarılıyordu.Kokusuna dayanamıyordum biraz boynuna gömdüm yüzümü ama benim boynum ıslanıyordu.Taehyung ağlıyordu.Şuanda ağlamamalıydı.Ya gerçekten ağlamak zorunda mıydı kii dayanamıyordum onun ağlamasına."Şşş taehyung ağlama beni de ağlatacaksın..." "Jin onca şeyden sonra daha gerçekleri bile öğrenememişken bu ne şimdi? Aniden bana sarılıp kalbimin kısa süreli durmasına neden oluyorsun." "Ahh ne tatlısın sen gerçekleri dert etme taehyung şuan sadece sana sarılmak istiyorum.Gerçekleri sonrada öğrenebilirim değil mi?" "Öğrenebilirsin sevgilim..." "Bu kelimeyi sevdim bundan sonra hep kullan tamam mı sevgilim?" "Tamam..." onu biraz daha sarıp sarmaladım gerçekler şuan gerçekten önemsizdi kokusu aklımı yeteri kadar başımdan almıştı zaten bide gerçekleri şuan duymak istemiyordum."Seni seviyorum taehyung.Bu ne olursa olsun değişmeyecek."
Sanki biraz güzel bölüm mü oldu ne neyse biraz övüneyim dedimm kkk sizi seviyorum taejini sevinn