NiHiLiSm

جامعه، زمینه ی غرق شدن!

اینکه چی‌شد که پیرو نیهیلیسم شدم و کم کم همه چیز اهمیتشو تو چشمم از دست داد، تقریبا یه ماجرای طولانیه! که اگر خواستید بعدا میگم اما مسئله ای که میخوام بهش بپردازم، مشکلاتیه که بعدش برام پیش اومد!!

خب تو زندگی روزمره انسان ها اتفاق های مختلف و خوب و بدی میوفته که آدمو خوشحال، ناراحت، شرمگین یا مفتخر یا... کنه و همه ی اینا به قولی "نمکای زندگی" اند که به زندگی انسان طعم و معنی می بخشند.

البته این همیشه عادلانه نیست و یکی کل زندگیش استرسه، یکی غم، یکی شکست و... و از اون طرفم یکیو میبینی که عه! انقدر مفرحه بی درده که خوشبختی داره ازش چکه میکنه!

البته بازم نمیخوام ازاین بی عدالتی شکایت کنماااا!
ولی شما خودتون توهمین جامعه یا لااقل، همین دنیا زندگی میکنید و کم و بیش، همین چیزاییو میبینید که من یا امثال من میبینیم...

هر کسی مشکلات و دردسرای مخصوص خودشو داره اما بذارید چند تا مثال بزنم و بعد بازشون کنم:
مثلا همین دوستم! استرسش اوضاع معدلش و کنکورش بود...
البته منم این ترم درس نخونده بودم و معدلم افتضاح از آب درومد.. اما نه ناراحتم و نه پشیمون
*که البته میخوام بهش بپردازم که اصلا چیز خوبی نیست*

وقتی فهمید نمره های من به طرز فاحشی ازش کمترن و برای آیندم و کنکور و دانشگاه آیندم هیچ برنامه ای ندارم، بهم گفت خوشبحالت که به چیزی اهمیت نمیدی.. کاش منم مثل تو بودم!

البته من از درون میسوختم! برای دشمنم هم ارزو نمیکنم که هیچوقت دیگه به چیزی اهمیت نده چه برسه به دوستم!!

خب پس چیزی که تقریبا هممون قبولش داریم، اینه که جامعه مون زمینه ساز این مسئله ست. اگر کنکوری وجود نداشت و اگر معدل همچین تأثیری نداشت، به نظر شما دوستم دیگه چه دلیلی میتونست داشته باشه تا بخواد یه انسان بی‌توجه بشه؟

آدما بعد از مواجه شدن با یه مشکل، دوسته میشن:
دسته ی اول اونایی که خیلی تلاش میکنن تا یه راه حلی پیدا کنن تا خلاص شن و شاید موفق بشن شایدم نشن.
دسته ی دوم هم اونایی که مثل من بعدش میگن زندگی دوروزه و اصلا این مسئله، رأس پرگار زندگی من نیست و زندگیم حول محور این مشکل نمیچرخه یا به قولی کتف لقش!! درواقع، هیچ تلاشی نمیکنن تا خودشونو نجات بدن و فقط خیلی راحت تسلیم میشن..

شاید الآن فکر کنید که دسته ی دوم کارشون خیلی راحته و زندگیشونم به مراتب بهتره ولی از پارت بعدی، تک تک مشکلاتی که براشون پیش میادو میخوام بگم...

دوستان توجه داشته باشید که نمیخوام بگم بی‌توجهی به مشکلات کار بدیه.. اما مواجه شدن یا مشکلات از دیدگاه نیهیلیسم یا بی‌توجهی مطلق وحشتناکه و مسلما مشکلاتی رو درپی داره.
البته بازم به انسان و شرایطش ربط داره که چقدر با عقاید نیهیلیسم (هیچ‌گرایی)یا ابزردیسم (پوچ‌گرایی) کنار میاد و قبولش میکنه. من اول پوچ گرا بودم و بعدش تا یه مدت نسبتا طولانی هیچ گرا شدم که میتونم بگم هیچ راه نجاتی نداشت! خیلی زمان گذشت تا بتونم به یه چیزایی اهمیت بدم که متأسفانه خیلی تأثیری نداشته!! هنوزم به 90% محیط اطرافم اهمیت نمیدم و از پارت بعد به بعد، میخوام یکی یکی مشکلاتی که احتمالا برای همچین ادمی پیش میادو بگم...
پس لطفا همراهیم کنین تا متوجه بشید اهمیت دادن، حرص خورن، و حتی ناراحتیتون چقدر به‌درد می‌خوره🙏❤