Becoming of The Scarlet Witch

0.1 - epilogue

Görkemli Himalayalardan birinin eteklerindeki eski mabet, içinde kopan curcunanın etkisiyle titriyor, bazı kısımları minik enerji patlamalarıyla yıkılıyor, sarsılıyor ve cansız olan ne varsa; şahit oldukları şeyin etkisinde canlanıp, tıpkı minicik, korku dolu bir çocuk gibi kaçışmaya çalışıyordu.

Sebebi ise bir kadındı. Mabedin ortasındaki kilitli bir odada yere çökmüş, acıyla kıvranan bir kadın.

***

Himalaya Mabedi'nin arka koridorundaki adam, açtığı portalla tüm mabet sakinlerini Tokyo Mabedi'ne yollarken yanda bekleyen büyücü, bıkkınlıkla ofladı. "Başlayabilir miyiz artık?"

Işıkların çevrelediği portal kapanırken büyücü yeniden söze daldı: "Sadece şov yapıyorsun, bu kadar uzun tutmana gerek yok." Tam o sırada, arka plandaki bir çığlık ve yarattığı enerji dalgası tıpkı sert bir meltem gibi yüzlerine çarpınca kapanan portal sarsıldı ve bir anda bağlantı kesildi, neyse ki kimse arada kalmamıştı...

Derin nefesler alarak zorlu deneyimini atlatmaya çalışan adam, konuştu. "Bu koşullar altında başarılı olabileceğini düşünüyorsan portalı sen aç Loki, duvara yaslanıp beklemek benim için de müthiş olurdu. "Loki, arkasını dönen ve arasında birkaç adımlık mesafe kalan adama doğru, başını kırılmış gibi yana eğdi. "Kibirlisin." Cevap gecikmedi. "Öyleyimdir."

Sonra iki adam da yan yana durdu. Mabet, artık üç kişiden ibaretti. Fesatlık Tanrısı Loki Laufeyson, üstün büyücü Stephen Strange ve ortak öğrencilerinden, tüm bu kargaşanın sahibi, mabedin ortasındaki odada acı çeken ufaklık; Wanda Maximoff.

Birlikte mabedin ortasına doğru yürürlerken Stephen, anlatmaya başladı. "Hepsi sen yokken oldu. Birkaç öğrenci ve Wanda, ağır bir büyü çalışması için buradaydık. Hepsi devam ederken Wanda kontrolünü kaybetti, çatıda bir delik açtı ve diğerlerinin hepsini bir patlamayla etrafa savurdu. Onu, kendine zarar vermesini engelleyecek bir odaya kilitledim. Kriz geçiriyor Loki ve durdurmak için ne yapabileceğimi bilmiyordum, seni çağırdım." Adam, ne kadar sakin dursa da sesi panik doluydu. "Hepsi benim suçum." Loki birden yolun ortasında durdu, Stephen ise sonraki adımını atınca durduğunu fark etti ve ona bakan adama döndü.

"Bak Strange; kibirli, göt herifin tekisin. Çoğu zaman sinirlerimi bozuyorsun, bazen benden bile garipsin, hatta kimi zaman aptal bile sayılabilirsin ama sorumsuz..." Kafasını salladı. "Olduğun şeylerden bir tanesi değil." Elini omzuna koydu " Wanda'nın değişimini ben de gördüm, bana gösterdiğin olasılıkları da, sadece bu kadar minik bir olasılığın böyle ortaya çıkacağını bilemezdim, sen de bilemezdin. Bu iş, olasılıklardan daha fazlası. Senin suçun değil, kendine tanrıymışsın gibi yüklenme. Toparlanman gerek." Gözlerine baktı ve alaycı bir şekilde güldü. "Sensiz yapamam, biliyorsun."

Strange, duygulanmıştı ama bunu göstermek istemedi, o yüzden o da güldü ve Loki'nin elini omzundan silkeledi. "Siktir git." Üzerinde pek de durmadan yürümeye devam ettiler.

Birkaç kısa saniyenin sonunda mabedin ortasını gören merdivene ulaştıklarında, saf, sarı bir enerjiden yapılmış oda ikisinin de yüzünü aydınlattı. Dışarıya çıkan kızıl enerji Loki'nin saçlarını arkaya doğru hafifçe savururken Strange'in de pelerini sarsıldı. "Ne yapacağız?" Loki gözlerini sarı odadan ayırmadan devam etti. "Ben halledeceğim. Sadece benimle gelip savrulmamı önlemen gerek."

Strange başını onaylarca salladı ve tırabzanları yıkılmış merdivenden kendini aşağı bıraktı, pelerini ona yavaş bir iniş sağlarken Loki hala merdivenleri parçalanmış platformdaydı. "Beni de alsaydın keşke." Strange sinsi bir sırıtmayla kafasını yukarıdaki Loki'ye kaydırdı. "Hayır, canım pek istemiyor. Kendin inemez misin ?" Loki nefesinin arasından bir küfür savurarak aşağı atladı, düşmeden belki birkaç salise önce ellerini açtı ve yeşil enerjisini yere bastırarak biraz sert bir iniş yaptı. Strange'in birkaç adım gerisine düşmüştü, hızlı adımlarla yanından geçerken sessiz bir şekilde mırıldandı. "İşte bu yüzden Kadim Kişi beni daha fazla seviyordu Stephen. Çünkü sen piçin tekisin."