Tough Lover

-33-

"Ήμαρτον πια Rosetta,πάνε δύο μέρες από τότε που βγήκες τελευταία φορά από το σπίτι.Ανέλαβε τις ευθύνες σου για μια φορά και αντιμετώπισε τον" έσκουξε η Eva για μια ακόμη φορά καθώς τραβούσε με δύναμη τις κουρτίνες του δωματίου μου.Ήταν πολύ νωρίς,γύρω στις 7 και ίσα ίσα οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έκαναν την εμφάνιση τους στο δωμάτιο μου.

Άπλωσα τα χέρια μου σε στυλ "οϊμέ" για να εμποδίσω τον ήλιο να με τυφλώσει και γύρισα από την αλλην πλευρά.

"Το λες, σαν και είναι το πιο απλό πράγμα" αναστέναξα και κουκουλώθηκα στα σκεπάσματα μου.

Η αλήθεια είναι πως το μόνο που θα ήθελα να κάνω είναι να κοιμάμαι.Έχω και θεωρία σχετικά με αυτό.Πιστεύω πως όλοι έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για έναν σκοπό,ε ο δικός μου σκοπός είναι ο ύπνος ξεκάθαρα.

Έκατσε δίπλα μου αναστενάζοντας με την σειρά της, δυνατά, και άρχισε να κουνάει πέρα δώθε τα πόδια της."Eva πραγματικά δεν είμαι σε θέση να τον δω και να του μιλήσω.Και μόνο το πόσο απόμακρος και διαφορετικός φαίνονταν τις προάλλες στην τάξη αρκεί να με απωθεί όλο και περισσότερο" της είπα ειλικρινά και σοβαρά κοιτώντας τον τοίχο απέναντι.

Και έτσι αισθανόμουν.Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου η εικόνα του εκείνη έπαιζε ξανά και ξανά στο αναθεματισμένο μυαλό μου.Τι του συνέβη;Και γιατί συμπεριφέρεται έτσι;Δεν μπορώ να εξηγήσω με τίποτα την αλλαγή του αυτή,για το που μπορεί να ευθύνεται.Μόνο αυτές τις ερωτήσεις είχα να με ταράζουν.

Πέρασα και έξω από το διαμέρισμα του,νεκρό.Τα παντζούρια της μπαλκονόπορτας του σφραγισμένα.Άρα προφανώς και δεν μένει εδώ τώρα πια.Τα λουλούδια που είχα παρατηρήσει πως έχει στο μπαλκόνι, είχαν ξεραθεί πια και αυτά.

"Rosy, είναι κρίσιμη χρονιά και ειδικά αυτές τις μέρες οι οποίες είναι και οι πιο σημαντικές.Δεν μπορείς να κάνεις έτσι απουσίες ούτε να πετάξεις έτσι τόσο κόπο που έκανες επειδή εκείνος είναι ένας βλάκας και μισός.Ολόκληρος για την ακρίβεια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Μιλάμε για εσένα και όχι εκείνον.Και εντάξει, χέσε τις απουσίες και την κούραση από τα μαθήματα,είσαι σαν φάντασμα.Δεν έχεις φάει τίποτα, δεν πίνεις νερό, δεν κοιμάσαι ή κοιμάσαι όλη την ημέρα.Ζαλίζεσαι συνεχώς.Δεν πρόκειται να σε αφήσω να καταστραφείς και να μείνω άπραγη για ένα βίτσιο" είπε με ένταση στην φωνή της και πήγε με γοργά βήματα στην ντουλάπα.

Έβγαλε μια μπλούζα και ένα απλό τζιν και τα άφησε πάνω στο κρεβάτι μου."Ντύσου,σε περιμένω στο σαλόνι" είπε βιαστικά και έκλεισε την πόρτα του δωματίου πίσω της.