Karanlığın Meleği (Angel of darkness)

3. Bölüm - Geçmiş

      Bu bölümü BircanYcel7 ' e ithaf ediyorum...

      Aradan muhtemelen bir ya da bir buçuk ay geçmişti. Ciddi anlamda bitiktim. Hem ruhen hem de bedenen...

      Annem beni öyle görünce ne olduğunu anlamasa da ilk defa sanırım benim için üzülmüştü. Beni doktora götürdüğünde, doktor; anneme o iğrenç şeyi söylemişti. Annemi ağlarken görmek, sanırım beni o güne geri götürmüştü. Tek fark ben, ağlarken boğazlarım yırtılırcasına ağlıyor olmamdı. Ama nefesimi kesip, feryatlarımı boğazıma tıkan o kelimeler...

ŞŞŞ, Kızlar bağırmaz!

      Ben daha dediklerini idrak edemezken o beni öldürmeye devam etmişti. Annemden ve benden ne kadar nefret ettiğini kullandığı her bir sözcükte belli ederken, işime işleyen o sözcükler ve o adamın bana bunu yapma sebebi 'anne' dediğim kadının onu aldatmasıydı...

      Ben bunu haketmemiştim. Daha küçücük yaşımda anne olma ihtimalimin neredeyse yok denicek kadar az olduğunu bilmeyi haketmemiştim. Düşünsenize, erkeklerden bir ayrıcalığınız ve siz bunu kullanamıyorsunuz. Berbat bir duygu. Eve geldiğimde beşiği yanına gittim. Direkt olarak. Ayakkabılarımı nasıl çıkardığımı bile hatırlamıyorum. Beyaz tenine yakışan  koyu kahve saçlarına hafifçe üfledim. Zaten yok denicek kadar azlardı. Kardeşim benim yaşadığım hayatı yaşamayacaktı. O hiç
üzülmeyecekti, ağlamayacaktı. Hep mutlu olup, etrafa neşe saçacaktı. Küçük bir tebessümle minik burnunu hafifçe öptüm. Koyu kahve gözlerini dikti bu sefer gözlerime. Gözlerinin derinliklerinde yatan yeşilliği ve siyahlığı gördüm bu sefer. Kendi yansımama baktım onun gözlerinde. Gözlerimin derinliklerinde gördüğüm koyu renk kırmızı öfke ile harmanlanmıştı, siyahına en koyu tonunu  gördüm.Ama bu sefer duygu yoktu. Ruhsuz gibiydi. Ama benim gözlerimin derinliklerinde saklanan renkler canlı gibi değildi. Ölmüş gibi de değildi. Öfke yatıyordu, kin yatıyordu, yaratığın hayat bulmuş hali. İzin vermeyecektim. Meleğime, Lisa' ma zarar vermelerine her türlü engel olacaktım. Her şeyi göze alacaktım, belki de ölümü...

      Ama zaten bir kere ölümün kıyısından dönmüştüm. Bir kere daha dönsem ne fark ederdi ki? Ölmeyecektim. Lisa son nefesini vermeden ben asla o sonsuz uykuya dalmayacaktım. Sonra o sözler yankılandı zihnimde, okuduğum romandan kalma.

Asla uyuma, yoksa bir daha uyanamazsın...

      Geç geldiği için özür dilerim. En yakın zamanda yeni bölüm yayınlayacağım...