Karanlığın Meleği (Angel of darkness)

1.Bölüm - Geçmiş

Annem yine hikaye okuyacaktı.Kendim okumak istesemde bunu ona soramıyordum.
-Anne bana okumayı öğretir misin?
Annem bana baktı. Bir süre bir şey düşündü. Tatlı gülümsemesiyle
'' olur '' deyince havalara uçtum. Diyebilirim. Hemen yatağıma girdim. Annem bu halime gülüp '' iyi geceler kuzum '' dedi ve odadan çıktı.

Sabah olunca hazırlandım ve aşağıya indim. Kahvaltımı yapıp tekrar odama döndüm. Annem gelip bana anlatmaya başladı ve 6 yaşımda olmama rağmen bu kadar meraklı ve istekli olmam onu şaşırtıyordu...

5 ay sonra...

Okumak harika bir şeydi ve annem bile bu kadar kısa sürede 1. sınıfların konularını bitirmeme şaşırmıştı. Tabi sevinmişti de. Çünkü arkadaşları arasında bıkmadan konuşabileceği bir konu bulmuştu. Sürekli beni kendi çocuklarına örnek göstermeye çalışan annemin arkadaşları yüzünden bütün çocuklar beni düşman olarak görmeye başlamışlardı. Benden nefret etmeleri normaldi. Ama ben annemin yeni doğacak bebeği yani benim kardeşim için heyecanlıyım ve bu mutluluğumu kimse bozamazdı.

Doğum vakti...

Kardeşim sonunda doğacağı için mutluydum. Annemin sancısı tutmuş ve onu taksiyle hastaneye götürmüşlerdi. Kardeşimin doğum günüyle benim doğum günüm aynı tarihi ve bu beni daha da sevindiriyordu. Babamın nerede olduğunu bilmiyorduk ve aramalarımızı sürekli reddediyordu. Jessy ' yi bana bakmaları için görevlendirmişlerdi. Ama o arkadaşlarının yanına gitmişti. Evde yalnızdım. Korkmuyor değildim. Ev çok sessizdi. Sanki birazdan bir şey olacaktı ve buna şahit olmak istemiyor gibiydi. Gitmiş ve bir daha gelmek istemiyor, duyulmasını ve görülmesini istemediği şeylerden kendini koruyor gibiydi...

Keşke o gece giderken, geri dönmemek üzere , beni de yanında götürseydi...