Telefonumun çalmasıyla prizden telefonu çıkarttım.
Babam arıyordu.
Telefonu açıp "alo" dedim.
"Alo, çabuk eve geliyorsun. Önemli konu konuşacağız" deyip telefonu kapattı.
Ne oluyor lan. Olayı daha idrak edemememiştim.
Damla'ya baktım. Dahala inek uyuyordu. Lan okulada geç kaldık.
Neyse salla deyip Damla'yı uyandırmaya başladım.
"Damla kalk la" dedim.
Damla yastığına sıkica sarılıp uyumasına devam etti.
Boşverip kendim hazırlanmaya başladım.
Hazırlandıktan sonra hotelden çıkış yaptım.
Dolmuş beklerken babamı düşünüyordum acaba nasıl olmuştu. Deliler gibi merak ediyordum.
Acaba benimle ne konuşçaktı.
Yoksa bana inanmış mıydı? Evet yapmadığıma inanmıştı.
Biliyorum baba, biliyorsun benim yapmadığımı.
Babam bana inanmıştı evet inanmıştı. Kahkahlarla gülmeye baslamıştım. İnsanlar bana bakarken ben onları tınlamıyordum.
Taksinin gelmesiyle taksiye bindim. Evin adresini adama verdim.
Sonunda eve varınca koşarak kapıya vardım. Kapıyı 2/3 kere çaldım.
Kapının açılmasıyla içeri girdim.
Maşallah içerdede ne kişiler var anasını satayım. Savaşlar ve Tuanalar vardı. Sabah sabah bide.
Sabah dediğime bakmayın öğlen 12 buçuktu ama bana göre sabahtı.
Hepsi bana bakarken kanepeye oturdum. Babam merdivenlerden inerken bende arkamı dönüp ona baktım.
Çok özlemiştim.
Hani bir söz var ya; kız cocukları en çok babalarını sever diye evet çok doğru söz.
Babam bana bakıp oda kanepeye oturdu. Annemde sandalye oturip bana baktı.
Babama baktım oda bana baktı.
"Ne konuşçaksınız benle" dedim bilerek soğuk davranarak.
"Yarından itibaren yetimhanede kalıyorsun" deyince beynimden vurulmuşa döndüm.
Bi dakka, bidakka ne dedi babam?
Yetimhane?
Pardon..?
Ona bakıp "ne" dedim.
"Duydun işte yetimhanede kalıcaksın. Doğru olan bu" dedi.
Ayağa kalkıp "baba ne dediģinin farkında mısın?" dedim.
"En doğrusu bu" dedi.
Alayla sırıtıp "en doğrusu?... En doģrusu ne çöp gibi yetimhaneye bırakmak mı?" Diye bağırdım.
"Bir o mesele için mi?" dedim.
Bir şey demedi.
"Ya ben nasıl yapabilirim?" Dedim.
Yine bir şey diyemedi.
"Ulan ben bıktım. Her şey iyi olsun diye çabalamaktan. Bazen yalan söyledim sırf siz iyin olun diye."
"Ya bir kere olsun benimle dertleştin mi baba?
söylesene baba insan kendinden yorulur mu? Hayal kırıklarından çabalamaktan artık bıktım ben. Ya bir kere beni almadınız iş yemeģine be. Hep nerak etmişimdir. Bir kere ben gelmek isteyince annem bana tokat atmıştı. Sırf üstümdeki kıyafetlerden dolayı. Utanıyormuş benden."
