Uyandığımda Savaşın gözleri ile göz göze geldim.
Beni mi izliyordu?
"Savaş.." dedim.
"Günaydın" dedi.
Yerimden doğrulup duvardaki saata baktım. Aha geç kalmıştım derse.
"Oha saate bak. Çabuk evimden gidiyorsun! Arabamıda getirtiyosun" diye dedim.
"Sana da günaydın" deyip gözlerini devirdi.
"Bidaha da evimde uyuma. Şimdi hadi git. Okula da geç kaldım. İnsan uyandırır beni izleyeceğine!" dedim.
"Cemre, uyandırmaya kıyamayacak kadar seviyorum seni" deyince gözlerimi kaçırıp "nerde kalmıştım heh. Evet şimdi sen gidiyosun benim arabamida aldırtıyorsun" deyip Savaşın kolundan tutup onu kapı dışarı attım.
"Hadi görüşürüz" deyip kapıyı yüzüne kapattım.
Kalbim deli gibi atarken elimi kalbime götürdüm. Bu kadar hızlı atması normal miydi?
Eliminde titremesi normal miydi?
Odama doğru giderken kapı çaldı söylene söylene kapıyı acmaya gidiyordum.
Ne unutmuştu Savaş bey acaba?
"Ne var ne un-" diye derken sözüm yarıda kesildi.
"Damla, kayla" dedim.
"Süpriiizzz" diye ikiside bağırdıktan sonra kulağıma elimi götürdüm. Tamam saģlam kulağım.
"Siz burada me arıyorsunuz" diye sordum.
"Artık hep buradayız bebeğim" diye kayla derken onlara bakıp çığlık attım.
"Harbi burada mı kalcaksınız" deyip onları içeri aldım.
"Evet" diye Damla dediğinde onlara bakıp ikisinede sarıldım.
"İyi ki geldiniz" dedim.
Onlarda bana sarıldıktan sonra ayrılıp "ee okul?" diye dedim.
"Ah canım ya dışardan gerizekalı gibi gözükürüz ama beynimiz bilgili. Hemşire olucak kadar hemde" deyince gözlerimi pörtlettim.
"Hadi o zaman okula" dedim.
"Tamam hadi sen hazırlan, bizde yemek hazırlayalım sonra goderiz" deyince başımla onaylayıp odama doğru gitmeye başladım.
Rastgele kıyafet seçip onu giydikten sonra rimel ve ruj sürüp odadan dışari çıktım.
Mutfağa girince ıslık çalıp masaya oturudum.
Damla ve Kaylda masasya oturduklarında onlara baktım. Onalarda baya bir değişmişlerdi. Çok güzel olmuşlardılar.
"Eee napıyosunuz bakalım, anlatın" deyip elimle ekmek koparıp yumurtadan aldım.
"Napalım işte gelelim İstanbulda bari okuyalım dedik" deyip Damla ağzına zeytin alıp atttı.
"Oh be tek evde kalmaktanda kurtuldum" deyince gülmeye başladılar.
Sonunda yemeğimizi yedikten sonra evden çıktık.
Kızlara bakıp "benim bebeğimle gideceğiz" deyip sırıttım.
Damla gözlerini açıp "sakın bu araba senin olduğunu söyleme" deyince gülüp "benim" dedim.
Kayla ve Damla koşa koşa arabanın yanına giderken bende onları izliyordum.
"Ben sürebilir miyim" diye Damla dediğinde gülümseyip "anahtar üstünde yavrum" dedim.
