Please, help me out..✔

[12]

Joost
Ik kom thuis aan. Mijn fiets gooi ik neer in de achtertuin. Ik loop mijn huis binnen. Mijn moeder is er nog niet, want ze werkt nog. Ik wil afscheid van haar nemen.. Het is nu half 1, en ze is als het goed is rond 1 uur thuis. Ik ga wachten tot ze thuis is.

Als ik een sleutel in het sleutel gat hoor gaan sta ik op van de bank. Mijn moeder schrikt als ze me ziet staan. Ze had me zo te zien niet verwacht. "Had je uitval?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Ik voel me niet zo lekker." zeg ik. "Ach lieverd toch. Ga maar lekker in mijn bed liggen, zet de elektrische deken anders ook maar aan." ze is zo lief.. Ik geef haar een knuffel. "Ik hou zo ontiegelijk veel van je." zeg ik. "Ik ook van jou lieverd. En vergeet niet, als je ergens over wilt praten kan je altijd naar me toe komen." "Ja I know mam, thanks." ik laat haar los en geef haar nog een kus. Dit wordt de laatste keer dat ik haar zie. Ik loop naar boven en maak de dingen klaar die ik nodig heb. Ik ga het doen net zoals de brief die ik had geschreven. Ik laat het bad vol lopen. Ik loop naar mijn kast en trek oude kleren aan en pak uit de badkamer een pakje scheermesjes waar ik een mesje uit haal. Ik kijk naar het mesje. Hij glimt waardoor ik mezelf erin zie. Maar wat er te zien valt, weet ik zelf ook niet. Als het bad vol genoeg is zet ik de kraan uit. Ik pak mijn telefoon en stuur een appje naar Link waarna ik mijn telefoon weg leg en uit doe. Ik ga in het bad zitten. Het is voorbij.

Link
Mijn telefoon trilt. "Diegene van wie dat was, zet je telefoon op stil. Dat moet je doen voor de les." "Ja sorry dat was mijn telefoon." geef ik toe. "Maakt niet uit, zet hem maar gauw op stil." ik pak mijn telefoon uit mijn tas en kijk naar de melding. Het is een appje van Joost.

Joost😳💘💭: I love you, sorry..

Mijn ogen worden groot en mijn hart begint sneller en sneller te kloppen. Zonder ook maar mijn tas of spullen te pakken ren ik de klas uit. Mijn docent roept me na, maar ik negeer het. Ik heb nog nooit zo snel gerent voor iemand. Gelijk ren ik door naar mijn fiets. Mijn sleutels had ik nog in zijn zak zitten. De sleutels doe ik in mijn fiets en met haast fiets ik richting Joost. Ik hoop dat het niet te laat is..

Als ik er aankom klop ik aan de deur. Jeanet doet open. Zonder iets te zeggen ren ik door naar boven. Eerst kijk ik in zijn kamer, maar daar is hij niet. De badkamer. Ik ren de badkamer binnen waar ik Joost zie zitten. Hij heeft een mesje in zijn hand. Zijn ogen zijn rood van het huilen en hij kijkt me bang aan. Ik pak een handdoek en laat het bad leeg lopen. Rustig pak ik het mesje uit Joost zijn hand en help ik hem uit het bad. Ik geef hem de handdoek die hij om doet. I don't care dat hij helemaal nat is. Ik trek hem in een knuffel. Het is te horen dat hij huilt. Na een paar minuten laten we elkaar los. "Ik ben de les uitgerent. Ik was zo bang dat ik te laat was.." zeg ik. Tranen vormen zich in mijn ogen. "Jij bent de reden dat ik het niet deed.." zegt hij. "Wacht wat?"