Please, help me out..✔

[10]

Joost
Nikki deed wat het beste was, het is goed van haar. De wiskunde les is saai, zoals altijd. Weer met mijn mentor, die me best vaak aankijkt wat me echt irriteert. Waarom kijkt hij steeds? Er valt hier toch niets te zien behalve een depressieve jongen die super lelijk en mager is met een super leuke jongen en een best wel aardig meisje. Ik heb zoals gewoonlijk ook weer mijn oordopjes in. Het liedje All Alone van Hogland staat op. Echt een geweldig lied.

I don't wanna be alone, I wanna be with you. Tears are dripping on my phone, but I don't want them to. I don't wanna be alone, anymore.

I know, I can be a little tough some times. And I know, I'm having trouble to apologize. And I pray, I pray to god that you will understand. So let's push rewind this wasn't what I planned.

And yeah I know I fucked it up, I fucked it up again. But I want you to know that you're my happiness and pain. And yeah I know  I called you once texted twice a day think I'm going insane, so baby let me explain.

"Joost!" "Huh ja wat?" zeg ik tegen de docent die blijkbaar tegen me aan het schreeuwen was. "Wat had je als antwoord bij 2 a?" vraagt hij. "Ik heb het huiswerk niet gemaakt." hij kijkt me geïrriteerd aan. "Doe die kut oortjes is uit." sist hij. Mag een docent überhaupt wel zoiets zeggen tegen een leerling? Andere leerlingen schrikken ook om wat hij zei. Ik doe alsof ik het niet heb gehoord. Ik zie hem nog geïrriteerder kijken. Link kijkt een beetje bang ofzo. Uitleggen hoe hij kijkt kan ik niet echt, maar ik denk dat bang er het meest bij in de buurt komt. Waarom kijkt hij zo? "Joost, eruit." zegt de docent. "Wat te fuck waarom?" "Ik zei eruit!" schreeuwt hij boos. Ruig sta ik op waardoor mijn stoel op de grond valt. Terwijl vloekende woorden mijn mond verlaten stamp ik boos het lokaal uit. Ik hoor Duncan grinniken, waardoor ik voor de deur stil ga staan en me om draai. "Valt er wat te lachen domme kneus?" zeg ik boos. Duncan begint harder te lachen. "Duncan mond dicht of jij gaat er ook uit." zegt de docent op een normale toon tegen Duncan. En tegen hem kan hij wel normaal praten? Jezus man. Ik draai me om en loop door de deur die ik met een harde knal dicht gooi. Ik wordt gek, echt helemaal gek. Heeft hij iets tegen mij ofzo? Altijd moet hij mij hebben. Hij schreeuwt tegen me, maar hij kan wel tegen Duncan normaal praten. Terwijl hij al deze ellende gestart is. Dit is toch ook om gek van te worden? Ik ga wel weer verder met muziek luisteren. Tegen de muur laat ik me naar beneden glijden. Ik zit nu op de grond ookal staat er een tafel met een stoel naast me. I don't care, de grond is ook fijn. Ik heb nu Happy Now van Kygo opstaan.

We don't wanna believe it, that it's all gone. Just a matter of minutes, before the sun goes down. We're free to admin it, but I know you know, know that we should've know better, we kept on trying. I just stand now and see it, the fire's dying out. Can't believe that I see this, we're out of chances now. And I just want you to know that you and me it was good but it wasn't right.  And it'll be hard but I know I will make it out. Step by step, I'll move on and get on with life. So I let go, and I hope you'll be happy now.

De deur gaat open en mijn docent loopt naar me toe. Het eerste wat ik merk is dat hij raar kijkt omdat ik naast een stoel op de grond zit. Hij gaat op de stoel zitten, maar ik kijk hem niet aan. "Joost, het spijt me dat ik zo bot reageerde. Dat was niet mijn bedoeling." hoor ik hem door de muziek heen zeggen. Ik doe alsof ik het niet heb gehoord. Wat zou ik moeten zeggen nadat hij me zo heeft zitten uitschelden? Hem vergeven, no way. "Joost alsjeblieft." zegt hij nogmaals. Ik kijk hem geïrriteerd aan. Ik voel mijn handen die vormen in vuisten. Mijn vingers drukken hard tegen mijn handpalm aan en ik sta op. "Dus u denkt dat ik u ga vergeven nadat u zo tegen me tekeer bent gegaan? Denk je dat ik gek ben ofzo." schreeuw ik. Hij weet niet wat hij moet antwoorden. Ik zucht en loop langs hem heen het lokaal in. Naast Link plof ik neer op mijn stoel. Hij kijkt me raar maar ook een beetje bang aan. "Jullie mogen opruimen en naar de kantine gaan." zegt de docent. "Maar we hebben nog 20 minuten?" zegt Nikki. "Maakt niet uit, heb nog een andere afspraak staan die ik was vergeten. Jullie mogen gaan." zegt hij. Iedereen ruimt op en loopt het lokaal uit. In de kantine ga ik met Nikki en Link achterin zitten, zoals altijd. Wanneer ik thuis ben, ga ik het doen. Ik kan dit niet meer aan..