Please, help me out..✔

[17]

Joost
"Jongens wakker worden, jullie moeten zo naar school." hoor ik mijn moeder zeggen. Jongens? Ik open mijn ogen en ik zie dat ik tegen Link aan lig. Is hij ook in slaap gevallen? "Waar heb jij geslapen dan?" vraagt Link als hij zijn ogen heeft. "Op de bank, maar dat geeft niet. Jullie lagen zo lief te slapen samen dus ik liet jullie ook maar slapen." zegt ze. Waarom heb ik zo'n super geweldige moeder? "Link, jou spullen liggen in een tas op Joost zijn kamer. Je moeder kwam gisteravond nog even langs om wat kleren en je tandenborstel te brengen omdat jij ook al best wel snel sliep." Link knikt. "Je bent echt een geweldige vrouw." zegt Link. Mijn moeder glimlacht. "En jij bent echt een geweldige jongen." na die woorden loopt ze de kamer uit. Link geeft me een kus op mijn voorhoofd waarna hij uit bed gaat. "Nawh je bloost." zegt Link als hij voor het bed staat en me aankijkt. Ik trek de deken over mijn hoofd. Ik hoor Link grinniken. "Ik ga me wel eerst klaarmaken okay?" zegt Link. "Ja is goed." antwoord ik. Link loopt naar mijn kamer en sluit de deur. Ik haal mijn gezicht onder de deken weg.

Na een paar minuutjes komt hij eruit met zijn kleding aan. "Nu moet jij je klaarmaken, dus kom dat bed uit jij." zegt hij. Ik maak rare geluiden als teken dat ik dat niet wil, maar het moet wel. Link slaat de deken van me af en trekt aan mijn arm. Grijnzend sta ik op. "Doe is even rustig Link." zeg ik lachend. "Dat wil ik zien, een lachende Joost." zegt hij. Hij is zo lief voor me, niet normaal. Link loopt naar de badkamer om zijn tanden te poetsen en zijn haar te doen terwijl ik me aankleed in mijn kamer.

Als ik klaar ben loop ik naar de badkamer waar Link met zijn haar aan het kloten is om het goed in model te krijgen. Het ziet er echt heel grappig uit. Hij kijkt best geïrriteerd omdat het hem niet lukt. Ik pak zijn armen vast en laat ze naast zijn lichaam zakken en doe zijn haar. "Hoe kan jij mijn haar zo goed doen? Leer mij dat." zegt hij wanneer ik klaar ben. Ik begin te grinniken en pak mijn tandenborstel.

Beneden zit mijn moeder al aan tafel. Ze heeft weer broodjes gemaakt. De tafel staat vol met eten. "Lieverd, jullie moeten even met jullie tweeën gaan ontbijten. Ik ben door werk gebeld en het is dringend dus ik moet er zo snel mogelijk heen." zegt mijn moeder als Link en ik aan tafel schuiven. "Oh, is goed." zeg ik. Ze geeft me een kus, glimlacht naar Link en loopt de deur uit. "Waar werkt ze eigenlijk?" "Het ziekenhuis. Ze is dokter." beantwoord ik Link zijn vraag. "Ooh." zegt hij en we pakken allebij een broodje. Er ligt een hele stapel aan broodjes. Ik eet minstens 2 broodjes maar er liggen er wel een stuk of 10.

Wanneer Link en ik uitgegeten zijn ruimen we de tafel af en pakken we onze spullen om naar school te gaan. We stappen op onze fietsen en fietsen richting school.

Op school doen we onze jassen in onze kluisjes. Ik zie dat Alisaa de school binnen komt lopen, zonder Duncan. Dat is vreemd, zij komt echt altijd met Duncan? Haar ogen zijn rood van het huilen en haar haar zit door de war. Bang kijkt ze om zich heen. Wat heeft zij ineens? "Wacht even hier." zeg ik tegen Link en ik leg mijn tas op de grond. Ik loop op Alissa af, wat ze al snel merkt. Ze gooit haar kluisje dicht en rent weg. "Alissa kom terug!" zeg ik terwijl ik achter haar aan ren. Ze rent door een menigte mensen in de gang heen. Toch weet ik haar bij te houden omdat ze wordt vertraagd door de menigte. Als ik haar arm beet heb begint ze te spartelen en probeert ze zich los te krijgen, maar alsnog neem ik haar mee naar een rustige plek. "Alissa, wat is er?" ze kijkt naar de grond. Ze mompelt iets, maar ik kan het niet verstaan. "Wat?" "Het is mijn schuld.." zegt ze iets harder waardoor het nog net te verstaan is. Ze veegt haar tranen weg. Link komt ook aangelopen. "Wat is jou schuld?" vraag ik. "Ik had hem tegen moeten houden.." "Alissa, wees duidelijk." "Duncan is er niet meer." brengt ze uit. "Wacht bedoel je.." ze knikt. Ze zeggen dat ze mensen die pesten 9 van de 10 keer ook onzeker zijn of on de knoop zitten met zichzelf, maar bij Duncan heb ik dat nooit echt gezien. De bel gaat. Alissa glipt snel langs me heen en rent weg. Ik draai me om en kijk Link aan. Hij kijkt me aan, maar hij is sprakeloos. Ik ook. "Laten wij ook maar naar de les gaan." Link knikt en we lopen samen naar de les.