jealous || myg√

eleven: fear

«Πω μαλάκα, μας είδε… τι θα κάνουμε τώρα;»ρώτησε φοβισμένος ο Hoseok καθώς περπατούσαν.

«Κάνε τον αδιάφορο.»τον συμβούλεψε ο Yoongi, μην έχοντας τι άλλο να τον συμβουλέψει εκείνη τη στιγμή. Δεν ήθελε να τον μπλέξει σε όλο αυτό αλλά στην τελική έγινε το αντίθετο, και το μόνο που έπρεπε να κάνει εκείνη τη στιγμή ήταν να τον κρατήσει όσο πιο ήρεμο γινόταν. Δεν ήθελε να του χαλάσει την έξοδο μόνο και μόνο για ένα κορίτσι.

«Δεν είναι και τόσο εύκολο… Ειδικά όταν πρόκειται για τον Wonho…»αποκρίθηκε ανήσυχος και τον κοίταξε συμπονετικά τοποθετώντας το χέρι του στον ώμο του για να τον κάνει να νιώσεις καλύτερα. Ο Hoseok δεν περίμενε να εξελιχθούν έτσι θα πράγματα. Περίμενε από τον Yoongi να είναι πιο διακριτικός και προσεκτικός. Μπορεί αυτός να μην έμπλεκε κάπου γιατί φυσικά δεν ενδιαφερόταν για τη Hyerin, αλλά λένε να περιμένεις το αναπάντεχο πάντα.

«Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τίποτα. Ο Wonho στην πραγματικότητα είναι χέστης. Το μόνο που θα κάνει αν όντως μας είδε, είναι να μας απειλήσει πως θα μας ξεριζώσει τα δόντια και θα μας τα βάλει να τα φάμε. Στην χειρότερη περίπτωση, να μας σκοτώσει.»του εξήγησε απλά και ο Hoseok έμεινε ακίνητος.

Χέστηκε πάνω του.

«Νομίζω πως ξέχασα κάτι στο σπίτι… εεμ, πήγαινε εσύ και θα ‘ρθω εγώ αργότερα!»είπε ο Hoseok αμήχανα προσπαθώντας να δικαιολογηθεί προκειμένου να ξεφύγει οποιαδήποτε πιθανή φασαρία και πήγε να φύγει αλλά ο Yoongi τον τράβηξε – για εκατοστή φορά – κοντά του και τον εγκλώβισε με ένα κεφαλοκλείδωμα.

«Δεν έχεις να πας πουθενά, θα έρθεις μαζί μου. Ό,τι και να γίνει, θα πάρω εγώ την ευθύνη.»τον επιβεβαίωσε και ο Hoseok σηκώθηκε κανονικά – παρά το άγχος και τον φόβο που ένιωθε σε αντίθεση με τον Yoongi – για να φτάσουν στον επικίνδυνο πλέον προορισμό τους.

[...]

Έπειτα από μερικά ακόμα δέκα λεπτά καθυστέρησης, έφτασαν επιτέλους στο σημείο συνάντησης. Ήταν όλοι τους εκεί: ο Wonho, η Hyerin και ο Jimin.

Την κοίταξε από μακριά.

Είναι πανέμορφη.

Παρόλο που ήταν ντυμμένη απλά, για τον Yoongi ήταν και πάλι πανέμορφη.

Μόλις τον κοίταξε με αυτό το γλυκό και αθώο της βλέμμα, ένιωθε τις πεταλούδες μέσα του να κάνουν τον γνωστό τους πόλεμο μεταξύ τους. Την επόμενη στιγμή το βλέμμα του έπεσε στον Wonho που–