jealous || myg√

twenty eight: fuck

«Επειδή οι γονείς μου λείπουν, είχαμε κανονίσει να έρθει ο αδερφός μου να με πάρει αλλά ο ηλίθιος το ξέχασε και έφυγε και αυτός!»εξήγησε θυμωμένος ο Yoongi στη Hyerin καθώς έβαζε το κινητό του μέσα στη τσάντα του.

«Και που πήγε;»

«Κανόνισε με τη κοπέλα του να πάνε μία 'εκδρομούλα'...»απάντησε ειρωνικά και έσφιξε το σαγόνι του.

Μπορείς να μην το κάνεις αυτό σε παρακαλώ πολύ; :))

Η Hyerin χωρίς να πει κάτι παρατήρησε το πρόσωπό του τη στιγμή που έγιναν αρκετά εμφανείς οι γωνίες του. Δάγκωσε το κάτω χείλος της νιώθοντας τη καρδιά της να χτυπάει σαν ταμπούρλο μα επανήλθε στη πραγματικότητα όταν ένιωσε τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν σε κανονικό ρυθμό πάνω της.

Κοίταξαν και οι δύο ταυτόχρονα τον ουρανό και έπειτα κλείδωσαν τις ματιές τους.

«Τι κάνουμε τώρα;»

«Δεν γίνεται να σταθούμε εδώ πέρα. Το θέμα είναι ότι έχω ξεχάσει τα κλειδιά μου στο σπίτι και μιας και λείπουν όλοι δεν μπορώ να μπω μέσα. Γαμώτο, τι θα κάνω...»μονολόγησε τραβώντας τα μαλλιά του αλαφιασμένος.

Η Hyerin καθόταν και τον κοιτούσε. Της είχε περάσει βέβαια κάτι από το μυαλό, αλλά δεν ήταν σίγουρη αν έπρεπε να το αναφέρει.

Να του το προτείνω;

Σκέφτηκε πως, αφού είναι ένα βήμα πριν γίνουν κανονικό ζευγάρι, δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν του πρότεινε να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του για όσο χρειαστεί.

«Πότε θα γυρίσουν οι γονείς σου;»

«Αύριο.»

«Έλα στο σπίτι μου.»

Σε αυτή τη φράση ο Yoongi τη κοίταξε μπερδεμένος. Τον είχε πιάσει απροετοίμαστο μία τέτοια πρόταση και για να ξεφύγει από αυτό, διότι εδώ μιλάμε για μεγάλη αμηχανία, προσπαθούσε να σκεφτεί και άλλες λύσεις. Μα για κάποιο λόγο η λύση που του πρότεινε η κοπέλα συνεχώς τριγυρνούσε το μυαλό του και του τραβούσε τη προσοχή οπότε ίσως θα ήταν καλύτερα να συμφωνήσει.

«Και οι γονείς σου;»

«Δεν θα έχουν θέμα. Απλώς η μετακίνηση θα είναι δύσκολη.»είπε και τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

Μακάρι να μην είχα πάθει το ατύχημα.

Θα ήμουν καλύτερος για εσένα.

Θα μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα μαζί σου.

Θα περνούσαμε ωραία.

Θα μπορούσα να σου προσφέρω τα πάντα.

Αλλά έχω αχρηστέψει πλέον.

Η βροχή συνέχιζε να πέφτει με μανία πλέον πάνω τους καθώς κοιτάζονταν μεταξύ τους.

Μπορούσε να καταλάβει ο ένας το βλέμμα του άλλου. Ήταν από τα βλέμματα που έλεγε: 'Σκέψου κάτι αλλιώς θα γίνουμε παπιά.'

«Συγνώμη.»είπε αυτός.

«Έλα.»του έκανε νόημα η Hyerin καθώς έβγαζε τη ζακέτα που φορούσε, αγνοώντας ό,τι είπε πριν.

«Τι;»

Πέρασε τη ζακέτα της από πάνω τους, αλλά με το ζόρι, κάνοντας μύτες για να τον φτάσει σε σημείο να έχει έρθει μπροστά από το πρόσωπό του σχεδόν.

«Θα πάμε κάτω από τη τέντα που βρίσκεται εκεί πέρα.»του έδειξε το μαγαζί που βρισκόταν σχεδόν απέναντί τους και κοιτώντας ο ένας τον άλλο ξεκίνησαν να πηγαίνουν προς τα εκεί, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Μόλις έφτασαν κάτω από την τέντα, η Hyerin έβγαλε το κινητό της και έκανε μία κλήση στη μητέρα της.

«Μαμά, βρέχει και -»σταμάτησε να μιλάει όταν άκουσε από την άλλη γραμμή τη μητέρα της να φωνάζει σαν μανιακή και να την μαλώνει επειδή δεν είχε πάρει την ομπρέλα της. Απομάκρυνε για λίγο το ακουστικό από το αφτί της και όταν τελείωσε το κατσάδιασμα, το τοποθέτησε πάλι πίσω. «Ναι εντάξει μη φωνάζεις. Μήπως μπορείς να έρθεις να μας πάρεις;»

«Σας;»

«Βασικά, είναι και ο Yoongi μαζί μου και... οι γονείς του λείπουν και έχει ξεχάσει τα κλειδιά του στο σπίτι. Οπότε... ίσως χρειαστεί να τον φιλοξενήσουμε...»διευκρίνισε και καθώς δεν ακουγόταν τίποτα από την άλλη γραμμή πρόσθεσε: «Δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα;»

Ο Yoongi αντάλλαξε ένα βλέμμα μαζί της, το οποίο πρόδιδε την ανησυχία του για το ποια θα ήταν η απάντηση της μητέρας της Hyerin.

Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα η Hyerin είπε ένα "εντάξει" και ανέφερε και πού ακριβώς βρίσκονται και το έκλεισε.

«Τι είπε;»ρώτησε το αγόρι προσπαθώντας να φανεί ήρεμο και η Hyerin του χαμογέλασε.

«Συμφώνησε. Δεν έχει κάποιο πρόβλημα να μείνεις μαζί μας για σήμερα.»

Έτσι κι αλλιώς, πως γίνεται να αρνηθεί σε κάτι που αφορά... "τον μέλλοντα γαμπρό" της;

Σε αυτή τη σκέψη η Hyerin χαμογέλασε και της βγήκε ένα γελάκι κάνοντάς τον να γελάσει κι αυτός. Και οι δύο ήταν το ίδιο χαρούμενοι. Ήταν αυτό το περίεργο συναίσθημα που θα ένιωθε κάποιος αν περνούσε για ένα βράδυ μαζί με το πιο αγαπημένο του πρόσωπο. Δεν της περνούσαν πονηρές σκέψεις από το μυαλό. Καλά, ίσως και να της περνούσαν αφού είναι μαζί τώρα και έχουν κάνει πράγματα που θα έκανε κάθε φυσιολογικό ζευγάρι αλλά ήταν νωρίς για να σκέφτεται τέτοια.

Για αυτούς βέβαια δεν ίσχυε ακριβώς ο όρος "ζευγάρι" μα χωρίς να το έχουν καταλάβει, χωρίς να του έχει πει ακόμα το "σ'αγαπώ" που είχε υποσχεθεί εκείνη στον εαυτό της, και οι δύο συμπεριφέρονταν έτσι.