jealous || myg√

twenty two: where do broken hearts go

Ήταν μία απλή καθημερινή μέρα στο σχολείο.

Η Hyerin διέσχιζε τους άδειους διαδρόμους για να πάει στη τάξη της για μάθημα, αλλά ταυτόχρονα θα ήθελε να βρισκόταν και ο Yoongi μαζί της. Της έλειπαν οι όχι και τόσο παλιές στιγμές που περπατούσαν μαζί μετά το σχολείο καθώς τη πήγαινε προς το σπίτι της, οι φορές που την κοιτούσε μέσα στο μάθημα…

Τη βασάνιζε αυτή η υπομονή, έπρεπε να περιμένει λίγες ακόμα ημέρες μέχρι ο Yoongi να αναρρώσει πλήρως και να επιστρέψει στο σχολείο.

«Μακάρι να ήταν εδώ…»μουρμούρισε λυπημένη καθώς βαριόταν να περιμένει κι άλλο. Φυσικά, θα πήγαινε το βράδυ στο σπίτι του για να παίξουν επιτραπέζια και θα ήταν και ο Jimin με τον Hoseok εκεί, αλλά δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι εκείνη την ώρα. Οι ώρες στο σχολείο περνούσαν βασανιστικά αργά και αυτό δεν βοηθούσε την κατάσταση καθόλου.

Καθώς περνούσε μπροστά από τις τουαλέτες των αγοριών, κάποιος την έσπρωξε δυνατά με αποτέλεσμα να κοπανήσει απότομα στον τοίχο δίπλα της.

Έβγαλε ένα επιφώνημα πόνου προτού αποφασίσει να βρίσει αυτόν που την έφερε σε τέτοια κατάσταση και αυτόν που παρεμπιπτόντως την είχε εγκλωβίσει ανάμεσα στα χέρια του πάνω στον κρύο τοίχο. «Αουτς ρε!»φώναξε και σήκωσε το πρόσωπό της για να δει το άτομο μπροστά της.

«Χμ… κάποια πόνεσε;»

«Μπα όχι! Η ιδέα σου θα είναι!»απάντησε η Hyerin ειρωνικά και έχοντας ένα βλέμμα θυμού στο πρόσωπό της, του έριξε ένα χαστούκι κάνοντας το κεφάλι του να γυρίσει προς τα δεξιά. Δεν μπορούσε να κάνει άλλη υπομονή μαζί του και το χαστούκι ήταν η μοναδική λύση προκειμένου να τον ξεφορτωθεί.

Ο Wonho κράτησε το κεφάλι του στη θέση που βρέθηκε λόγω του χτυπήματος και με το ένα του χέρι έτριψε το σαγόνι του. Τη στιγμή εκείνη, η Hyerin άρπαξε την ευκαιρία να φύγει αλλά αυτός τη τράβηξε πάλι από το μπράτσο πίσω στον τοίχο.