YA ABURNE // ChanBaek

TATLI VE BİR O KADAR DA APTAL

BaekHyun sonunda üstünü giydiğinde derin bir nefes alıp giyinme odasından çıkmıştı. Yapması gereken tek bir şey vardı o da normal davranmak. Demin ki olanları unutup ChanYeol'un yanına gitmeli ve bir şey olmamış gibi davranmalıydı. Tabi bunu ne kadar başarabilirse. Yani onun ilk önce ChanYeol'un harika gözüken dudaklarını, yanağından makas aldığını, kocaman gözleriyle ne kadar tatlı olduğunu unutma- BAEKHYUN! YİNE AYNISINI YAPIYORSUN! KENDİNE GEL!

"Hayır hayır bu çok zor"

BaekHyun o an hiç düşünmeden arkasını dönmüş odaya geri gidiyordu ki arkasından duyduğu sesle olduğu yerde çivilenip kalmıştı. Unuttuğu bir şey vardı ki ChanYeol onu giyinme odasına çok yakın bir yerde bekliyordu. Gözlerini sımsıkı kapatmış avuç içiyle alnına vururken ne kadar aptal olduğunu düşünüyordu. Aptal ve bir o kadar da aptal. Aptal olduğunu söylemişmiydi

"Baek? Nereye? "

BaekHyun derin bir nefes alıp yüzüne zorla bir gülümseme yerleştirip önüne dönmüştü

"Şey, ııı şey yani ben şey yapmayı şey etmişim bu yüzden şey yapıp şey yapıyordum senide şey edince şey oldum bir an"

ChanYeol kaşlarını çatmış baekhyunu dinlerken gülmemek için kendini zor tutuyordu. Ne saçmalıyordu bu tanrı aşkına?

"Yani sen şey unuttuğun için şey yapmaya gittin öyle mi?"

ChanYeol yüzünde ki alayla sorup kollarını birbirine doladığında karşısında ki ufaklığın ne kadar tatlı olduğunu düşünüyordu. Tatlı ve bir o kadar da aptal

"Kesinlikle öyle "

BaekHyun daha fazla rezil olmamak için ChanYeol'un koluna girmiş ve onu sürüklemeye başlamıştı

"Bence eve gidelim artık yok-"

"Yoksa sen şey yapmaya gideceksin"

BaekHyun o an yerin yarılmasını ve kendisininde içine düşüp bir daha çıkamamasını dilemişti ama işte tanrı ile araları pek iyi olmayınca sadece utandığı ile kalıyordu

"Evin çok uzak mı?"

"Hayır aslında hastaneye yakın"

"İyi, eğer bir şey olursa gelebiliriz"

"Merak etme bir şey olmaz emin ellerdesin "

İşte ChanYeol'da bundan korkuyordu ya. Bu yerden bitme ona bakabilecek miydi emin değildi hem onu tanımıyordu bile neden onunla eve gittiği hakkında bir fikri bile yokken kendini takside bulmuştu. Evet artık her şey için çok geçti. Tanrıdan tek bir dileği vardı o da bu çocuğun ellerinde ölmemek

*------*

"BaekHyun ben sana inanamıyorum. Evim hastaneye çok yakın dedin 1 saatte anca geldik. Trafik bile yoktu. Yakın anlayışın bu mu senin?"

BaekHyun chanyeolun bavulunu kapıdan içeri sokmaya çalışırken yediği azarla sinirleri tepesine çıkmıştı. Zaten kapının önünde ki mermer yüzünden bavulu içeri sokamıyorken birde azar işitiyordu. İnsanoğlu işte çiğ süt emmiş diye boşuna demiyorlar.

"Ulan! Yardım ediyorum işte! Ne kızıp duruyorsun bana. Gelde sok şu bavulu içeri. Kapının önündeki mermer yüzünden girmiyor"

"Kaldırsana bavulunu baek"

"O kadar güçlü değilim"

"Off off!"

ChanYeol oflana oflana BaekHyunun yanına gittiğinde bavulunun kulpunu tutup kolaylıkla onu evin içine sokmuştu

"Bak zor değilmiş gördün mü"

"Sen birde onu bana sor"

"Güçsüz olman benim suçum mu?"

"Bana sürekli laf atacağına banyoya gir. leş gibi kokuyorsun"

"Gerçekten mi?"

ChanYeol bavulu herhangi bir yere bırakıp sağ kolunu kaldırmış ve koltuk altını koklamıştı. Evet haklıydı kesinlikle iğrenç kokuyordu

"Hey! Kötü kokmuyorum"

ChanYeol sırıtarak BaekHyunun üstüne yürümeye başladığında Baek anlamazca kaşlarını yukarıya kaldırmıştı

"Koklamak ister misin?"

Siktir! Uzak dur benden ölmek için gencim tamam mı?

Fakat Chan, BaekHyunun kolundan aniden tutup duvara yaslamıştı

"Bende ölmek için çok gencim bay byun"

BaekHyunun o an kalbinin sızladığına ve gözlerinin dolduğuna yemin edebilirdi. Evet o gerçekten çok gençti ve ölmeyi hak etmiyordu. Bu yüzden onu evine almıştı ve iyileştirmek için elinden geleni yapmak istemişti ya. O farkında olmasa bile BaekHyunu tekrar hayata bağlamıştı, o da ChanYeol için aynısını yapıcaktı, yapmalıydı. O bir hemşirdi eğer o yardım edemeyecekse kim edicekti ki? Bakkal hasan amca mı?

"Hey! Ağla diye demedim. Sana kolumun altını koklatıcaktım oysaki, ama sen ağlıyorsun"

ChanYeol gülerek BaekHyunun çenesini tutmuş yüzüne bakmasını sağladığında alaylı bir ifadeyle tek kaşınıda kaldırmıştı

"Koklamak ister misin? Ağlamaya bire bir"

"Siktir git!"

"Şimdi direkt mi gitmeliyim yoksa siktirip mi gitmeliyim?"

Sanki demin üzüldüğü için ağlamaya hazırlanan BaekHyun değilmiş gibi gülüp ChanYeol'un koluna vurmuştu

"Mümkünse normal git "

"O zaman gidiyorumm"

Chande yaşadıkları bu saçma duruma gülerek uzaklaştığında Baekhyun onun arkasından gülümseyen bir surat ve yaşlı gözlerle bakıyordu. İçinden bir ses her şeyin güzel olucağını söylüyordu. Bu garip çocukla her şeyin güzel olacağını düşünüyordu. Belkide yanılmıyordu.

Ama şunu unutmamalıydı; insanlar plan yaparken tanrılar yukarıdan bizi izleyerek gülerler ve çok zaman geçmeden kendilerini belli ederler

-----------

Uzun zaman oldu değil mi? Kızmayınnnnn~ evet YB atmak için sınır koyacağım
10 oy ve 10 yorum istiyorum. Öpüldünüz papatyalarım

CHANBAEK İLE KALINNNN❤️❤️