YA ABURNE // ChanBaek

"Papatyam💖"

Chanyeol banyoya girdiğinde baekhyun da olduğu yerde durmayı kesip chanyeol'un bavulunun kulbunu kaldırıp tutmuş kendi çantasını da tek omuzuna asmıştı

"CHAN! BAVULUNU KALICAĞIN ODAYA KOYUP YEMEK HAZIRLAYACAĞIM. ÇABUK ÇIK"

Banyonun önüne geldiğinde chanyeol su seslerinin arasında kendi dediğini duysun diye baekhyun bağırarak konuşmuştu ve kısa sürede su sesi kesilmiş karşı taraftan bir onay geldiğinde tekrar açılmıştı

Baekhyun'a garip geliyordu. Daha 1-2 hafta önce sevgilisi ile bu evde oturup film izlemişlerdi ama şimdi nedenini bilmediği bir şekilde yardım etmek istediği çocuğu evine zorla getirmişti. Garip bir durumdu. Hemde çok garip

"Bakalım neler olucak"

Baekhyun kendi kendine mırıldanıp  odasının tam yanında ki  odaya chanyeol'un bavulunu koymuş kendi odasına da sırtında ki çantayı koyarak mutfağa gitmişti. Yemek yapmakla uğraşamazdı bu yüzden buzlukta olan pizza paketini almış, açıp mikrodalgaya koymuştu. Tam o sırada kulağına hiç de tanıdık olmayan bir melodi dolmaya başlamıştı. Baekhyun'un telefon sesi değildi bu.. O an kafasına chanyeol'un olabileceği dank edince mikrodalgayı hızla çalıştırıp sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladı

"Nerede bu ya?"

Kapının önüne kadar gelmişti ve hâlâ telefon görünürde yoktu. Baekhyun kendi etrafında dönüp sağa ve sola bakındığı esnada ayakkabı dolabında asılı olan chanyeol'un montu ile alnına vurmuştu. Evet, bazen gerçekten aptal olabiliyordu

Hızla telefonu ceketten çıkardığında ekranda gördüğü isim ile eş zamanlı olarak kaşları da çatılmıştı. Papatyam yazıyordu ve baekhyun bir anlık gaflete düşüp sinirle telefonu açmıştı. Sıkıntı şuydu; baekhyun neden sinirlendiğini bilmiyordu ve gördüğü isim ile arayanın chanyeol'un sevgilisi olduğunu sanmıştı. Keşke baekhyun telefonu açmadan önce arkasında duran ve saçlarını havlu ile kurulayan chanyeol'u fark edebilseydi

"Alo?!"

Sesi o kadar sinirli ve yüksek çıkmıştı ki telefonun öbür ucundan bir süre ses gelmemişti

"Konuşsana dilini mi yuttun! Ah söyleyeyim eğer sevgilini aradıysan şuan duşta ve seninle konuşamaz! hem o hastanedeyken neden aramıyordun da şimdi arıyorsun onu! Çok sevdiğin sevgilin şimdi mi aklına GELDİ!"

Baekhyun sonunda sinirle karşı tarafa çemkirdiğinde chanyeol korkuyla bir kaç adım geriye sendelemişti. Baekhyun gerçekten kızınca veya sinirlenince korkunç bir insan olabiliyordu

"Eğer konuşmayacaksan telefonu kapatıyorum"

"Ben Park He Ju. Chanyeol'un annesiyim"

Hattın öbür ucunda ki kadın hafifçe kıkırdadığında baekhyun olduğu yerde gözlerini büyüterek dona kalmıştı. Ne demişti o? Annesi mi?

"A-anlamadım.. Ne?"

"Sanada merhaba genç adam. Chanyeol duştan çıkınca beni aramasını söyler misin? Koreye döndük de onu hastanede bulamayınca endişelendik. "

Baekhyun bir an ne diyeceğini bilemediği için o anlık panik ve utançla aramayı sonlandırmış, telefonu da ayakkabı dolabının üzerine hızla atıp yanmaya başlayan yüzünü avuçları arasına almıştı