Ho.4

9 0 0
                                    

Ik twijfel nog even maar daarna deed ik de deur rustig open hopend dat ze niet in een coma lag.
Ik liep naar haar toe en ze had allemaal schrammen en plekken op haar hoofd en over haar hele lichaam, het zag er zo erg uit ze sliep en ik was vastberaden om bij haar te blijven tot ze wakker werd. Maar even later kwamen er opeens vragen in mijn hoofd van, weten haar ouders het al of weten de dokters of ze in een coma ligt of niet. Ik ging heel zachtjes de kamer uit en ging naar de eerste dokter die ik tegen kwam. Ik vroeg aan hem meneer weet u ook of het meisje die op kamer 374 ligt of zij in coma ligt en zo niet zo u alstublieft meer informatie over wat er met haar is kunnen achterhalen want echt het maakt me helemaal gek in mijn hoofd ik ik... oké oké rustig meisje het komt vast allemaal wel weer goed. En ik zal even kijken kom maar even mee. Even later nadat ik heb gevraagd of hij ook wat meer informatie heeft over Rebecca loop ik achter hem aan naar de dichtstbijzijnde balie.

                                                                                           **even later**

Euhm even kijken hoor, wat is haar geboorte datum? 07-12-2002. Oke bedankt ik zal even voor je kijken Meis.
Oh ja hier heb ik het ze ligt in coma helaas en de dokters weten niet wanneer ze wakker word, maar ze weten wel zeker dat ze weer wakker word. Oh oh ja euhm bedankt meneer maar ik ga weer terug naar haar doeg. Even later ben ik weer terug in haar kamer met wat eten en drinken voor mezelf. Als ik het op heb kijk ik nog eens naar Rebecca, ze ziet erg heel erg gehavend uit en ik twijfel of ze wel wakker word. Na een paar uren in haar kamer te hebben gezeten word ik best wel moe dus ik ga de bank die in haar kamer staat uitklappen tot een bed want het is al avond. Het is al een paar uren verder maar ik nog steeds niet slapen ik denk steeds dat ik wakker moet blijven omdat Rebecca elk moment wakker zou kunnen worden. Maar uiteindelijk ben ik zo moe dat ik toch in slaap val. De volgende ochtend word ik om 11 uur pas wakker en zijn er allemaal verpleegsters en dokters in de kamer. Ik sta op en vraag aan hen of ze nog meer informatie hebben over haar toestand. Ze zeggen zovan, je weet waarschijnlijk al dat ze in coma ligt en zo als het nu lijkt zal ze ook nog we, een tijdje in coma liggen. Het spijt ons om je dit nieuws te vertellen het is waarschijnlijk niet fijn. Maar mevrouw we hebben nog een vraag voor u. Kan u toevallig haar ouders of verzorgers bellen want we hebben geen informatie kunnen vinden daarover. Oke ja is goed wilt u me dan nu even excuseren dan ga ik hun even bellen ze zijn vast vreselijk ongerust. Even later op de gang, 06######## hallo? Spreek ik met mevrouw van der linden? Ja klopt Elena ik heb je lang niet gezien maar heb je toevallig nieuws over Rebecca we zijn echt heel erg ongerust ze is niet naar huis gekomen en niet gebeld en geen berichtje achtergelaten niks. Euh ja mevrouw daar bel ik juist over en ik denk dat u en uw man even moeten gaan zitten. Want het is best wat wat ik u nu ga vertellen euhm ja, waar zal ik beginnen ?
Ja als je wil Elena, begin maar vanaf het begin we willen alles weten hoe en wat en waar onze dochter is. Nou ja kijk, ik zou samen met Elena naar school fietsen maar ze was te laat naja dat gebeurd wel vaker weet je dus ik fietste naar school toe en na een halfuur/driekwartier was ze er nog niet, ik ging haar appen en bellen maar ze reageerde niet dus ik vroeg natuurlijk eerst naar meneer of ik mocht kijken waar Rebecca bleef of wat er met haar was dus ik zou onderweg naar jullie huis maar vlakbij jullie huis stonden er allemaal politie en mensen om iets heen. Dus ik vroeg aan de mensen of hun ook wisten wat er aam de hand was en ze zeiden dat er een meisje rond 17 jaar wiebelde tijdens dat ze haar telefoon in haar zak stopte en toen zonder te kijken stak ze het drukke kruispunt over. En toen kon een auto niet optijd  kon remmen en toen tegen haar aan botste. Ik vroeg natuurlijk meteen waar ze was en toen zijden ze ja ze is naar het ziekenhuis toe Meis. Ik bedankte hem en fietse zo hard als ik kon naar het ziekenhuis. Zodra ik er was dumpte ik mijn fiets Er neer en rende ik het ziekenhuis in. Ik vroeg haastig waar een meisje lag die hier net binnen was gekomen. De kamer was 347 ik moest even zoeken maar ik had het gevonden en ik twijfelde of ik wel naar binnen wou want ik wist niet hoe ze erbij lag. Maar even later ging ik toch naar binnen en ik zag haar ze zag er best wel gehavend uit. Overal schrammen en plekken, ze lag ook best stil maar wat blijkt dat ze in komt is. Ja dat is het hele verhaal meneer en mevrouw. Het spijt me om dit zo te moeten vertellen.





Heey, ik heb best wel lang niet een hoofdstuk geplaatst sorry daarvoor! Maar dit is weer een extra lang hoofdstukje. Ik hoop dat jullie het een leuk boek tot nu toe vinden:). Er komt snel weer een hoofdstuk aan voor jullie! Xx ps: als jullie tips etc hebben mogen jullie altijd iets in de comments achterlaten. En vote vote vote! En sharee;)xx heavenlyxld

For ever and ever/DutchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu