Another Cinderella Story [An Angels Cry]

CINDERELLA 30

please read cinderella 29 BINAGO KO PO :) NAMALI PO KASI AKO NG NAILAGAY :3 AGAIN SORRY ^_^V

“Taralets lets letss” naramdaman ko ‘yung boses ni Cyries na napakaingay.

Hindi ako dumilat agad. Pinakiramdaman ko muna kung gising na si George.

“Oy, george, gisingin mo na ‘yang prinsesa mo, mauna na kami, ah?” narining kong sabi ni Manager.

“Sige po.” wala na akong naririnig na nagsasalita. Kami nalang yata ni George ang naiwan.

Naramdaman kong may humihimas sa pisngi ko, at isang malalim na buntong hininga.

“Why am I so afraid to lose you, when you are not even mine, Charelle?” ano daw? Lose me?

“I’ll show you Charelle, I’m better than him. I won’t hurt you.” dumampi ang mga labi niya sa noo ko at isang patak ng tubig ang sumunod.

Is that a tear? If  it’s a tear, shit. Hindi ako makapaniwala na nakakapag paiyak na ako ng lalaki. Ano nang gagawin ko? Didilat na ba ako? Kokomprontahin ko ba siya? Aish! Nakakabaliw na ‘to!

“Hoy! Kayong dalawa! Ano ba? Hindi parin ba ‘yan gising?! Naku naman!”  sumigaw si Cyries. Thank God she came! Minsan hindi rin masama ang eksena niya.

Naramdaman ko ang yabag ng paa niya papalapit samin.

                                                                                                               

“Hoy! Charelle! Tulog mantika ka talaga! Gumising ka na nga diyan! Dali na bumaba ka na!” hinatak hatak niya pa ‘yung braso ko. Nagkunwari akong bagong gising at nag unat pa.

Inayos niya ‘yung buhok ko kaya humarap ako.

“Goodmorning sleepyhead, let’s go. Magpa-practice pa tayo ng isang beses”

Nauna akong tumayo dahil ako ‘yung malapit sa aisle ng eroplano. VIP akami masyado at nakapagtagal kami sa loob ng erplano for almost 5 minutes.

**

“Whoo! OMG, ganito pala kasaya ang magconcert! Nakakapagod pero enjoy kasi alam mong marami ‘yung sumusuporta satin!” ang saya ni Cyries dito sa backstage. Mayro’n lang kaming 3 minutes para magbihis, pero last song na ito, pagkatapos solo na ni George.

“Okay! Get ready na! Lalabas na ulit kayo!” sigaw ni Manager Shy. Lumapit ako kay George na kasalukuyang hinihilot ‘yung kamay.

“Masakit ba?” kinuha ko ‘yung palad niya at hinilot.

“Di naman gaano, hinawakan mo na, eh.” kumindat pa siya sa’kin pero alam kong hindi.

“Wag ka kaya munang tumugtog? Baka kasi lumala pa ‘yan, eh.”