❝test book❞ ↬joy&yeri

novendecim

[story]

yeri, eşcinsel olduğunu fark ettiğinde on altı yaşındaydı.

liseye gidiyordu, eşcinselliği duymadan önce de kadınlara karşı yoğun duyguları vardı; ama internete girdiğinde ve bunu araştırdığında kendisinin eşcinsel olduğunu fark etmişti. o zamanlar eşcinsellik bir akımdı gerçi, önünüze gelen herhangi birine sorsanız kendisinin eşcinsel olduğunu söylerdi. buna rağmen eşcinsel olduğunu söyleyenlerle aynı oranda homofobikler de bulunuyordu.

yeri ailesinin yanından alınıp koruyucu aileye verilmişti. onu evlatlık alan aile kurallara fazla bağlıydı ve biraz katıydı. ne birazı, fazlasıyla katıydı.

eşcinsel olduğunu ilk önce okuldaki arkadaşlarına söylemişti. hoşlandığı kıza aşkını itiraf etmişti ve reddedilmişti, hem de aşağılanarak.

"ıy! iğrençsin!" demişti kız, "tanrım! muhatap olduğum kişilere bak!" sonrasında ise arkasını dönüp gitmişti.

tabii bunu bağırarak söylediği için herkes duymuş, o da sözlü zorbalığa uğramıştı. çoğu kişi anlamazdı bunu ama sözlü zorbalık fiziksel zorbalıktan daha çok acıtırdı. çünkü fiziksel zorbalık vücudu hedef alırken sözlü zorbalık kalbi, özgüveni zedelerdi.

bu olay koruyucu ailesinin kulağına gidince koruyucu ailesi onu o okuldan almış ve başka bir okula göndermişlerdi. ah, bir de psikoloğa götürmüşlerdi onu.

sırf zevklerinden ve seçimlerinden dolayı yargınlanmak kadar acı bir şey yoktu ona göre. o böyle doğmuştu. üstüne bir de kendisinin hastalıklı bir varlık gibi görülmesi...

onu eşcinselliği yüzünden kullanan çok kişi olmuştu. eşcinselleri oyuncak sanıyorlardı ya, en çok da buna üzülüyordu. lgbt bireylerinin de duyguları vardı. keşke bunu anlayabilselerdi.

geçmişte o kadar çok hayal kırıklığı yaşamış, o kadar çok kirletilmişti ki artık joy ile bir ilişkiye başlamaktan bile korkuyordu. ya yapılanlar bir daha yapılırsa? o zaman ne olacaktı?

"yeri."

yeri kafasını iki yana sallayarak ağlamaya devam etti.

"yeri, bana bak."

kafasını kaldırmadı,

"yeri, sen mükemmelsin."

yeri gözyaşlarının arasında hafifçe güldü. lezbiyen, kirli birisi nasıl mükemmel olabilirdi ki? saçmalıktı bu.

"bari yalan söyleme."

sooyoung yavaş yavaş sinirlenmeye başlıyordu. tanrı aşkına, yeri ne zaman fark edecekti sooyoung için ne ifade ettiğini? yeri olmasaydı, sooyoung şu anda bir devrimci olamazdı. eğer ona bakıcılık yaptığı zamanlarda evlerinin geleneksel tahta yükseltisinin üzerine oturup yıldızları izleyerek hayallerinden bahsetmeselerdi, sooyoung bu kadar ileri gidemezdi. yeri ona yol göstermişti. joy, yeri'nin yüzündeki gülümsemeyi gördükten sonra ona dünyaları hediye edeceğine yemin etmiş, sırf o gülümsemeyi görebilmek için çalışıp çabalamıştı.

küçüklerdi. aralarında üç yaş vardı. sooyoung dokuz, yeri altı yaşındaydı. yeri'nin annesi muhtemelen onun saçlarını taramaktan bıkıp bir sinirle kısacık yapmıştı yine. ama bu onun için sorun değildi. çünkü yeri; herkesi, ondan nefret edip ona kötülük yapanları bile sevecek kadar iyi kalpliydi.