Ruhun karanlık sokaklarında dolaşıyorsun...
Dönüp bakacağın bir geçmişin varken, hayatı sorguluyorsun.
Kahır yapacak kadar, zulme koşuyorsun!
Kırdıklarını yapıştırmaktan kaçınıyorsun!
Geldiğin yol ve gideceğin yol belli...
Kaldığın yer kadar, kazandığın ve kaybettiklerinle vârolacaksın...
Açtığın her ruhun bedenindeki kapıda, bir aydınlık bulacaksın.
Sevginin mükemmelliyetçiliğini,
Kâidelerin gerçekleştiğini ve sahip olduklarınla yetinmeyi arzulayacaksın.
Ama... Çok geç...
Zaman doldu...
O tren çoktan yolcusunu aldı...
Şimdi son istasyonda,
Karanlığın yeni yolcusunu alıyor...
Aydınlığa kavuşturmak için...
Kaybedeceksin...
Gitmesine izin vermelisin...
Kaybettin...
🌑🚈🚂💨
