Lahat naman siguro tayo ay nagkaroon ng CRUSH. Masakit man aminin pero alam ko na madami sa atin ang hindi kayang sabihin sa taong mahal natin kung ano ang totoong nararamdaman natin. Una, dahil natatakot tayo na baka mawala or lumayo siya. At pangalawa, natatakot tayong marinig ang katotohanan. 14 years old ako nun, akala ko nakita ko na ang forever ko. Pero wth, syempre bata pa ako nun tsaka mashado akong naniniwala sa mga happy endings. Pero nung hinarap ko na ang katotohanan, hindi ko inakala na ganun ka sakit.
"Jack, I really like you!"
"What the hell? Joke yun?"
"Shempre hindi."
Tumawa lang siya. Diba ang bastus? Nag cconfess ka sakanya, todo practice pa nga ako sa bahay nun eh para masabi sakanya tapos tatawanan lang ako. Fudge. I can't believe it na nagawa ko'ng magconfess sa taong mahal ko tapos tatawanan lang ako.
"Hoy. Wag ka ngang umiyak jan."
"Grabe ka kasi eh. Nag effort pa ko para lang masabi sayo yung feelings ko tapos tatawanan mo lang ako?"
"Bess, best friend tayo diba? Tsaka mas gugustuhin ko na hanggang BFF lang tayo kasi walang ending ang pagiging BFF."
"Eh mas maganda kung tayo nalang!"
"Bess, may aaminin ako...."
OMG. HOPE. Feeling ko mahal niya na din ako 😊😊
"Bess ano kasi ...."
