-7.BÖLÜM

72 5 1
                                    

yeratlında ilk günüm..
odalardan birinde misafir gibi oturmuş neyi beklediğimi bilmeden bekliyordum.
burası ateşle çevreli sıcaklıktan ölecek gibiyken yeryüzü soğuktu
"Melinoe..! " dedi odaya hızla giren Noah
ayağa kalkıp önünde hazır ol modunda dikildim
"gidiyoruz " diye seslendi oda da dört tur dönerken
"nereye? "
"kalp.. hades sana haritanın bir parçasını bırakmış"
"ne kalbi ne haritası noluyor!? "
sessizlik.. o cevap vermezken ben halâ gözlerimi dikmiş ona bakıyordum

ortamın sıcağına yeni alışmışken daha çok arttığını akan terlerden hissettim
kapı gıcırtısı yavaş yavaş artınca oraya yöneldim
"hades..? "
diye kelimeler döküldü ağzımdan
kapıya arkası dönük duran Noah gözleri ondan bağımsız büyürken arkasını döndü

"Hades sensin değil mi?"
diye sordum
yoksa baba mı demeliydim
konuşanı öldürüceklermiş gibi bir sessizlik vardı uzun bakışmalar ardından Noah konuştu
"efendim, ben sizi yalnız bırakayım"
kapıya yöneldi Noah , kolundan tutup çektiğimde gözümde ki korkudan anlamıştır ki beni yalnız bırakmasını istemiyordum.
"oturun" diye kalın bir ses işittim.
Hadestendi
etrafından alevler saçan hades masum görünen insan kılığına girip kendi koltuğuna yayıldı
"tanışamadık"
dedi bana elini uzatırken
elini kavrayıp
"ben melinoe" dedim kendimden korkak bir sekilde. hem sesim hem ellerim titriyordu
diğer elini de elimin üstüne koyup
"sakin ol" dedi
Noah sadece bakmakla yetiniyordu.
sanki az önce alev alev yanan adam değilde soğuk kanlı biriydi. buz kesmiş gibi soğuktu elleri.
"melinoe" dediğinde başımı ellerinden çekip ona diktim gözlerimi
"kalbi bulman lazım"
"ne kalbi bu? herkes kalp kalp diyo!"
"yıllar önce bu dünyayı kim yönetiyordu biliyormusun?"
diye sorduğunda tarih dersiyle alakam olmadığını fark ettim

"kronos.. şimdi dünyanın bir ucu benim ama önceden heryer o kötü kalpli babamındı.."
diye döküldü dudaklarından kelimeler sinirle soluklandı
"bunun benimle veya ablamla ne ilgisi var!?" diye sesimi yükseltince Noah dizime cok sert olmayan bir vuruş yaptı sus anlamında sanki

"Bana bak! o kalbi bulup getirmezseniz burası yıkılır ablanı birdaha göremezsin! "
suan görüyordum hadesin gerçek yüzünü sanırım o herkesin korkuyla saygı duyduğu yüzü
"o kalp tanrıların parçalanmış kalbi! kronosun.
onu bir araya getiren kişi çok güçlü olucak ve kalp seni gösteriyor dünyadaki tek tanrı kızı sendin! duyuyomusun beni! "
diye sorduğunda kolumdan tutup silkeledi
sanki zarar vermek istiyor ama kendini zor turuyordu

ellerini kolumdan sinirle çekince oda sinirlenmişti gözlerimin önünde bir dönüşüp bir geri insan oluyordu
"hades sakin ol! " dedi Noah ayağa kalkıp Hades
elinin tersiyle ona vurunca duvardaki kitaplığa doğru çarptı sırtını tutup yerde canının acıdığını belli etmemeye çalışırken Hades eliyle yaptığı güçten dolayı bütün kitapları kafasından aşağı düşürdü
"Hades dur! " diyince sinirli bakışlara maruz kalan ben oldum oturduğum yerden kalkıp Noah a yardım elimi uzattım

Gözu dönmüş olan hades elinden çıkan kıvılcımla Noahı birkere daha yere düşürdü "Dur! " diye yükselttim sesimi sadece.
ona gücüm yetmezdi
ama onun da bana yetmediğini görebiliyorum.
yeterdi belki ama kalbinin bir yerlerinde kızına karşı bir sevgi besliyordu o
derin nefes alıp yanan vücuduyla
"dolaba bak! " dedikten sonra kapının içinden geçti gitti

yerde halâ canı acıyan Noah'a yardım edip kaldırdım
"dolap..."
diye fısıldadı Noah.
kolunu omzumdan çekip Hadesin yerinde ne olduğunu bilmediģim birseyler aradım
O sıra kitaplığı toplayan Noah acıdan sesler çıkarıyordu. en son açamadığım kilitli bir çekmece kalmıştı
"kilit yok" dedim
Noah son kalan kitapları kaldırırken birşey dikkatimi çekti
gidip yerden aldığım kitabın kapağı kilitliydi
"bu ne? "
dediğimde elimde olan kitabı fark edince aceleyle aldı
"önemli birşey değil boşver boş yazılar falan"
ses vermeyip öbür kitaplarda göz gezdirdiğimde rafın en üstünde gözüken anahtar vardı koskocaman duvarı kaplayan kitaplıkta en köseye konulan anahtar..
"bitiyor çıkarız birazdan" dedi
"tamam" diyip raftaki anahtara tekrar odaklandım
uzanmaya çalışsamda alamayınca aklıma gelen tek fikir gücümü kullanmaya çalışmaktı

KEHANET (devam ediyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin