Mafya?

3

Aldığım son karar ile kalacak yer aramayı bırakıp iş aramaya başlamıştım. Verdiğim kararı sorgularken bir yandan yürüyor ve yerdeki taşları tekmeliyordum.

Yerden kafamı kaldırdığımda yolun karşısında bir kafede eleman arandığını belirten afişi gördüğümde, sanki kendim başarmış gibi zaferle gülümsedim.

Karşıya geçip kafenin patronuyla konuşmayı planlarken, çalan telefonumla gözümü telefon ekranın çevirdim.

Tabiki 'annem' arıyordu ve tabiki açmayacaktım. Aramayı meşgule atıp kafeye doğru ilerlemeye başladım.

~!~

İşe alınmıştım ve kafe sahibi çok iyi birisiydi. Yani sanırım. En azından benim kafamdan bir çalışan daha vardı ve ben onunla iyi anlaşacağımı düşünüyordum.

Artık Seokjin hyunga söylemenin vakti geldi, diye düşünüyordum ve vazgeçtim. Çünkü kalacak bir yer bulamamıştım ve eğer kalacak bir yer bulamamışken ona gitseydim onda kalmam için ısrar edicekti ama kalıcak bir yer bulup ona gitsem bir bahanem olurdu ve 'hyung zaten kalacak bir yerim var' deyip teklifini red edebilirdim ama kalacak bir yerim yok ve İSTİKAMET SEOKJİN HYUNG! (çüş mk sonuç bu mu)

~!~

"Ne demek kalıcak bir yerin yok? Ben niye varım burda Taehyung?!" Evet tahmin ettiğiniz gibi Seokjin hyung onda kalmamın zahmet olacağını düşündüğüm için bana kızıyordu.

"Hyung zaten yoğun olduğunu biliyorum, ayrıca bir kafe de de işe başladım." Bunu söylemicektim!

"Ha iş bile buldun? Yarın o işten çıkıyorsun Taehyung, eğer çok istersen benim kafemde çalışmaya başlayabilirsin!"

Aslında olabilirdi. En azından patron yakın birisi olurdu ve rahat olurdum.

"Tamam hyung. Ne zaman başlayayım peki?''

''Yarın gelebilirsin Taehyung. Okul çıkışı gelirsin ve başlarsın.''

''Peki hyung. Ben eve gidiyorum. Görüşürüz.''

Seokjin hyung bana el salladığında kafenin kapısını açtım ve dışarı çıktım. Bu gece son olarak kendi evimde kalıp, yarın gece Seokjin hyungun evinde kalıcaktım.

Ciğerlerime  temiz hava dolduğunda arkamdan kapıyı kapatıp yürümeye başladım.

Yol boyunca izlendiğimi hissetsem de arkama dönüp bakmadım. Eve vardığımda rahat bir nefes bırakıp izlendiğimi hissettiğim korkusuyla pencereden baktığımda, dışarıda siyah bir araba duruyordu. Arabanın camları siyah filmle kaplı olduğu için içeride kimin olduğunu bilmiyordum.

Perdeleri kapatıp, kapıyı kitledim. Ve kendime bir kahve yaptım.

Salonda oturmuş bir yandan elimdeki notları incelerken, bir yandan da kahvemi içiyordum. Edebiyat notları elimdeyken ödev için yazacağım şiiri çalışıyordum.

Tam kahvemi yudumlayacağım sırada kapı çaldı. Korkuyla kapıya yaklaştım ve kapı deliğinden baktım. Fakat kimse yoktu.

Kapıyı açıp baktığımda yerde bir ağrı kesici duruyordu. Bu her kim ise, beni yakından izliyor olmalıydı. Çünkü bugün başımın ağrıdığını kimse bilmiyordu..

Evet, yeni bölüm ile karşınızdayım! Eğer bölümü beğenirseniz yeni bölüm gelmeye devam edicek. Öptüm 💋