De bel gaat, de pauze is afgelopen. Wij stoppen ons eten weg. Dat komt omdat wij nooit ons eten opeten omdat wij teveel praten, het is altijd heel gezellig. Niemand zal tussen ons in kunnen komen, niemand kan mijn beste vriendin afpakken. Niemand! Wij lopen door de gangen naar het lokaal. Het lijkt lang te duren, maar dat is het niet. Wij lopen langs de hoofdingang naar de andere kant van de school. Wij lopen langs de biologielokalen, de scheikundelokalen en wij lopen langs de natuurkundelokalen. Dan gaan wij via de trap naar boven. Daar is het aardrijkskundelokaal en daar hebben wij les, mentorles. Mevrouw Dekker van aardrijkskunde is weer eens te laat. Zoals eigenlijk altijd, heel irritant. Zij komt altijd heel toevallig precies 9 minuten en 59 seconden later dan de tweede bel. Misschien is dat niet zo, maar het lijkt in ieder geval wel zo. Ze doet de deur open en laat ons naar binnen. Het lokaal zit vol met kaarten, landkaarten. Ik ga links achter zitten, samen met Amy. Daar zitten wij altijd, het beste plekje in alle lokalen. Wij kunnen dan altijd lekker praten, niet handig. Meestal moet ik dan naar een andere plek van de klas als ik veel praat.
'Goedemiddag!' Ik word ineens wakker, mevrouw Dekker schreeuwt door de klas. Zij wilt dat iedereen stil is, dat komt omdat wij heel druk zijn. Ik geloof dat we de drukste klas zijn van de hele school. Vooral de jongens, die zijn heel druk.
JE LEEST
Amy en ik✔️
Kısa HikayeVOLTOOID Dit is het eerste deel van de tweedelige boekenserie. Een verhaal over twee beste vriendinnen, Amy en Zoë. Al hun hele leven zijn ze besties. Alleen heeft een van de twee een raar gevoel. In dit verhaal kom je erachter wat het gevoel is...
