Amy en ik✔️

11

De vakantie gaat snel voorbij. Ik heb van Amy niet veel meer gehoord over het zoenen en daar hebben wij het ook niet meer echt over gehad. Het was zo fijn. Ik denk dat ze het opspaart voor de volgende keer, zodat het nog specialer wordt. De eerste schooldag van het jaar is net voorbij en ik ben net huiswerk aan het maken als Amy mij appt.

Amy❤️: Hi Zoë, heb jij heel toevallig een magazine van mij? Ik ben er namelijk zelf een kwijt. Op vakantie heb ik 'm voor het laatst gezien.

Ik: Ik zal hem zoeken.

Als ik mijn kamer in kijk zie ik dat het een rotzooi is. Moet ik echt in deze rotzooi hier gaan zoeken. Ik app haar terug waar ze hem voor het laatst heeft gezien en Amy antwoordt dat ze hem in de vakantie voor het laatst heeft gezien. Dan denk ik dat ze de magazine in het zwembad heeft laten zitten. Op de dag sinds wij verkering hebben gekregen. Ik app haar terug.

Ik: Nee, niet gezien. Misschien ligt die nog in het zwembad. Heb je hem daar laten liggen wanneer wij verkering kregen.

Amy❤️: Huh?! Verkering?!

Waarom stuurt ze dat terug? Shit! Amy denkt dat wij geen verkering hebben terwijl ik dat wel denk, dat het bij die ene zoenen bleef.

Amy❤️: Srry maar ik kom naar jou toe

Ze komt nu ook naar mij toe. Ik schaam mij nu enorm. Totdat er wordt aangebeld blijf ik piekeren over wat ik heb verteld. Dan loop ik naar beneden en doe ik de deur open. Amy staat buiten. Ze kijkt mij aan. Op dit moment zou ik haar zo enorm graag willen zoenen maar ik weet dat het dan verkeerd gaat.
'Zijn je ouders thuis?' Vraagt Amy, ze weet toch dat mijn ouders altijd tot zes uur werken. Waarom zou ze dat dan vragen.
'Nee, dat weet je toch wel?' Antwoord ik Amy verbaasd.
'Ja tuurlijk weet ik dat. Maar ik wilde het zeker weten. Zou ik even met je mogen praten?' Van mij mag het zeker. Wij overleggen alles. Amy en ik lopen naar boven en gaan in mijn kamer zitten. Zij wil het er natuurlijk over hebben, wat ik haar zonet heb geappt. Ik voel mij zo dom, ik had het kunnen weten. Ik had kunnen weten dat wij geen verkering hebben.
'Sinds die zoen van laatst heb ik nagedacht,' begint Amy met vertellen, ik voel mij zenuwachtig en ongemakkelijk, maar laat het Amy niet merken, 'ik vond de zoen niet normaal fijn. Misschien komt het omdat ik daarvoor nog nooit had gezoend. Maar ik vond het zo fijn. En toen zei je ook nog dat je verliefd op mij was. Ik... ik kon het niet zo goed verwerken en heb de tijd genomen. Ik begon sinds die zoen ook ineens gevoelens voor jou te krijgen. Ineens voelde ik mij anders bij jou, ik wilde zo graag bij jou zijn. Het liefst was ik de hele dag met jou. De hele tijd moest ik aan jou denken. Het was zo fijn. Nooit had ik gedacht dat ik op meisjes verliefd kon worden. Maar nu ben ik verliefd op jou.' Goddank! Ik dacht dat ze boos zou worden en onze vriendschap bijna over was. Gelukkig is dat niet zo. In de tussentijd heeft ze over ons nagedacht en is ze ook verliefd geworden.
'Ik schrok eerst toen je dat zei,' gaat Amy verder, 'over verkering, maar ik vond het niet heel raar klinken.'
'Bedoel je...,' stotter ik, 'dat je wel verkering wil?'
'Ja. Dat lijkt mij eigenlijk best wel leuk.' Amy komt dichterbij en zoent mij. Nu heb ik echt verkering. Dit voelt nog veel fijner.
'Amy,' zeg ik, 'niemand weet dat wij samen zijn en niemand weet zelfs dat wij op meisjes vallen. Misschien moeten wij onze verkering geheim houden. Dat heeft ook wel iets, een geheime verkering.'
'Dat is wel slim. Ik vind het ook wel iets hebben.' Amy geeft mij een kus en gaat weg. Het is nu al heel serieus.