Aynı masada iki yabancıydık bu defa,
Kahkahalarımız gömülmüştü tarihe.
Gözün gözüme,
Elin elime değmiyordu bu sefer.
Karanlık çökmüştü ruhumun sokaklarına,
Gözyaşlarım akıyordu özgürce,
Her damlası acıtarak kalbimi.
Oysa en iyi sen anlardın beni,
Yaralarımı sen sarar,
Gözyaşlarımı sen silerdin.
Kırgınım herşeye,
Herkese.
Merak ediyorsan eğer,söyleyeyim
Harabeye çevirdiğin kalbimi sevmeyişine kırgınım.
Ben en çok sana kırgınım.
Ben en çok sana hasretim.
