świat przypomina pomarańcze
i dojrzałe cytryny
zmieszane z odrobiną czereśni
i coś w kolorze maliny
i pośrodku tych barw - drzewo
ogromny, rozłożysty kasztanowiec
dumny niczym paw
jednak nastrojowiec
zmienił znów swe uczucia
na chłodne w barwach płomiennych
ubrał się w radość, ukrył całą rozpacz
bał się emocji dennych
owocem smutku okazał się kasztan
zwyczajny, taki jak inne
ale jakże piękny i niezwykły zarazem
upadł, wśród korzeni spoczął
zagubiony w szeleszczącej pościeli
czekał aż ktoś go podniesie, aż go zauważą
wytrwale
przykryła go zima, śnieg go otulił
minęła wiosna
i lato
kolejna jesień, a po niej następna
i owoc smutku, choć piękny, niedostrzeżony
leży u korzeni przypadkowego właściwie kasztanowca
nikt nie dostąpił tego zaszczytu,
nikt nie zasłużył na znalezienie szczęścia
₀₈.₁₀.₂₀₁₈
CZYTASZ
sztuczne słoneczniki
Poetrykilka słów przypadkowo ze sobą splecionych niedokończona wersja tego tomiku jest na moim drugim koncie, o które możecie zapytać w wiadomości prywatnej. jest tam jeszcze parę prac~
