SİYAHI GÖLGELEMEK

BAK HEVESCİM ANNESİZ VE BABASIZIZ

Herkese Merhaba öncelikle kitabımı okumadan önce sunları demek istiyorum. Benim bir ümidim var güzel olacağıni ve sizin beğeneceğinize inanıyorum. Eğer siz bana destek olursanız bence çok güzel bir hikaye olacak ben inaniyorum güzel olacağından ve sizinde beğeneceğinize.

Teşekkür ederim simdiden.
İyiki varsınız.

Okumaya başlamadan önce başlama tarihini yazabilir misiniz?

Tarih: 15.02.2019

Yazım yanlışım varsa simdiden özür dilerim zamanla herşey düzelicek.

&

Saat kaç bilmiyorum. Ne zamandır yürüyorüm onuda bilmiyorum. Sokakta tek başımayım huzur, sesizlik... yoruldum! Ne yapacağımı bilmiyorum, kaçıp gitmek istiyorum ama bunu yapamam. Bırakamam, kardeşimi.

Babamın emaneti onu bana emanet etti, herşeyiyle birlikte. Ona iyi bakmamı ve yokluğumu hissettirme dedi. Öz kardeşim değil. Üvey kardeşim, annem bu yüzden hapihanede babam bu yüzden öldü.

2 AY ÖNCE

Salonun ortasında annem ve babam kavga ediyolar. Annem ağlıyor babam ise başını öne eymiş özür diliyor. Zoraki yutkundum. Annem baktım ağlamaktan gözleri mosmor olmustu, babam ise aynı. Ne yapacağımı bilmiyordum, onaların arasına girmek istemiyordum. Her insan hata yapar demi? Babam belli ki pişman olabilir bence.

Annem " bunu bana nasıl yaparsın Adnan? Nasıl beni aldatırsın?" Dedi bağırarak. Annemin yanına yürüdüm omzuna dokundum. Eliyle itekle ve tekrar konustu.

"Ben seni seviyordum gerçekten bak seviyordum." Dedi. Yumruğumu sıktım tüm gücümle.

Babam" çok pişmanım Hazal çok affet beni ne olur?" Dedi. Annem kendini koltuğuna bıraktı. Eliyle yüzünü kapattı. Babama baktım. Göz göze geldik, kafamı iki yana salladım.
Annemin önüne oturup konuştum.

"Annecim bana bakarmısın bi?" Dedim. Elini yüzünden çekip gözlerimin içine baktı. Gözlerim doldu. Gördüm annem gözlerinin içindeki o acıyı gördüm.

" bitanem babam çok pişman demi? Onu bence affetmelisin her insan ikinci bi şansı hak eder. Her insan hata yapar. Lütfen affet onu babama ve kendine bunu yapma. Senin ve babamı nasıl birbirinizi sevdiğinizi çok iyi biliyorum. Babam yalan söylemez inaniyorum ona sende inan babama inan lütfen annem." Dedim.

Ayağa kalkıp babamın yanına yürüdüm, karşısında durdum.

" annem beni düşünün. Siz ayrılırsanız ben ne yaparım?"

Annem " Şilan çık odana!" Dedi.
Tam ağzımı açıp olmaz diyecektim ki bu seref bağırarak söyledi.
" sana odana çıkmanı söyledim." Dedi. Kaşlarımı çatıp salondan çıktım. Merdivenleri teker teker çıkıyordum ki bi ses duydum annam babamı vuracaktı.

Hayır! hayır! olamaz!

Salona hızlı şekilde girdim ve o anda bi patlama oldu. Hayır annem bunu yapma. Gözlerime inanamıyorum. Annem babamı vurdu. Babama doğru yürüdüm yere eğildim ve yanağına dokundum. Kafamı kaldırıp anneme baktım. Gözlerimi çatıp ağzımı oynatarak 'naptın sen?' Dedim.

Üzerimdeki kazağımı çıkarıp babamın vurulan yerine bastırdım. Karnından vurmuştu, heryer kan içindeydi.

"Dayan babam dayan." Dedin yerimden hızlı bir sekilde kalkıp masanın üzerindeki telefonumu aldım ve 112 aradım. Adresi söyleyip hemen gelmelerini söyledim. Karkamı dönüp babama baktım öylece yatıyordu. Annem yanında oturmuş vurduğu yere kazağımla bastırıyordu. Dayan Adnan diyordu.