~Sokak Lambası~

Hani Kokusu?

"U-Uncle be-ben istemiyorum."

Uncle'ı geriye ittiriyorum ve odadan koşarak çıkıyorum.

Prenses'in prensi gelmeliydi.Gelmedi.

Koşarak merdivenlerden aşağıya iniyorum ve koltuğa oturuyorum.

Derin nefeslere ihtiyacım olduğunu düşünüp dışarıya çıkıyorum.

Evin kapısını açmamla,sert rüzgâr esintisi yüzüme vuruyor.Titriyorum.

Ayakkabılarımın ayağımda olmasına sevinsem de,topuklu olmasına küfrediyorum.

Kapıyı bile açık bırakarak,yokuş aşağı koşuyorum.

Toprağın içine topuklarım geçtiği için koşmakta zorlanıyorum.

Eteklerim herne kadar yere değmesede reflex olarak tutup yukarı kaldırıyorum.

Dağlık alandan inip sonunda düz alana geliyorum.

Etraf zifiri karanlık ve ciddi anlamda korkuyorum.

Belki prenses prensi kurtaramadı ama kesinlikle prenses kötülerden kaçarken önüne eşkiya çıkar.

Prenses burda benken,kötülük Uncle oluyor.

Yolda geçen arabalar bana laf atarken,önüme bakarak yürümeye devam ediyorum.

Takma Onları.

Boynumda gezinen o sesle sıçrayarak arkamı dönüyorum.

"Ştt Korkma güzelim."

Gerisi uçsuz bucaksız karanlık...

Uyandığım da başımda dikilen Kerem'i görüyorum.

"Be-ben nasıl buraya geldim?"

"Ne işin vardı o sokaklarda?"

"Uncle bana yaklaşınca,ko-korktum."

"Şimdi seni eve bırakacağım."

"Tamam."

Ayağa kalkıp sendeleyerek kapıdaki arabaya gidiyorum.Kerem'de peşimden.

Arabayı otomatik anahtarla açınca ilk ben giriyorum ve o da ardımdan.

Arabayı çalıştırdığın da o eve ne kadar gitmek istemediğimi hatırlıyorum.Sahi! Kerem nereden bulmuştu beni? Evi bile bilmiyor.

Bakışlarımı dışarıdan alıp Kerem'e veriyorum.

"Beni nereden buldun?"

"Ben bulmadım."

"Kim buldu o zaman."

"Adamlarımdan biri."

Yolu konuşarak tamamlamışken dağlık alana geliyoruz.

"Burayı nereden buldun?"

"Uncle..-"

derken birden kapım açılıyor.Ve boyuma sarılan bir adet Uncle ile ayakta sevişmeye başlıyoruz.

Yani o bana tecavüz ediyor.Ben değil.O kadar çok sıkıyorki beni biran nefes alamıyorum.

Sonunda benden ayrılıp Kerem'e dönüyor.

"Teşekkürler Kerem.Zeynep kayboldu diye çok korkmuştum."

Kerem gözlerini birkaç saniyeliğine kapatarak 'önemli değil' işaretinde bulunuyor.

Uncle'ı es geçerek direk eve giriyorum.Uncle ise peşimden.

İçeriye girip salondaki koltuğa yaslanıyorum.Kapının açılma sesini duyduğumda gözlerimi kapıyorum.

"Nereye kayboldun sen Zeynep!?"

"Uyumak istiyorum."

"Ben tecavüzcü değilim.Sana zorla sahip olmayacağım."

"Sana tecavüzcü zaten demedim Uncle."

"O zaman niye kaçıp gittin?

"Nefese ihtiyacım vardı.Özür dilerim."

diyip yukarıya çıkıyorum.Üzerimdeki elbiseyi çıkarıp,Kerem'in gönderdiği kıyafetlerden giyiyorum.Az sonrada Uncle'ın geldiğini hissediyorum.Arkadan bana ellerini sardığında bu kişinin Kerem olması için dua ediyorum.Kulağımdaki esintiyle beraber gelen sese kendimi odaklıyorum.

''Özür dilerim Zeynep.Sana zarar vermek istememiştim.İnan bunu hiçbir zaman da istemedim.Özür dilerim.Ne olur beni affet.''

Hiç ses çıkarmadan kendimi uykuya teslim etmek istiyorum.Fakat belimdeki rahatsız edici kollar buna izin vermiyor.Ne yazıkki o kollar istediğim kişiyede ait değil.

2saat sonra

Yatakta hala dönüyorum fazla uykum var fakat uyuyamıyorum.Uncle'a baktığım da çoktan uyumuş olduğunu görüyorum.Belimdeki ellerini tutup kenara koyuyorum ve ayağa kalkıyorum.

Biraz hava almak amacıyla dışarıya çıktığım da ağaçların arkasındaki araba dikkatimi çekiyor.Gerideki Uncle'ın arabasına baktığımda onun olmadığını görüyorum.Kerem'in olmasının umduyla arabaya yaklaşıyorum.

Buraya beni getirdiği araba! Kerem'in arabası! 

Çabucak sürücü koltuğunun camının yanına gidiyorum ve tıklatıyorum.

''Keremm.

-Keremmm

-Kerem Sayer?

-Orda mısın?''

Hala sesin gelmediğini anladığımda üzüntüyle arkamı dönüyorum.Ve eve doğru ilerliyorum arkamdan gelen;

''NE VAR KIVIRCIK?''

Kerem'in o hoş gelen sesiyle ona dönüyorum ve koşarak boynuna atlıyorum.

''Burdasın...''

''Burdayım başbelası burdayım..''

KOKUN MUTLULUK SEBEBİM

NEDEN MUTLU DEĞİLSİN? diye sorduklarında

HANİ KOKUSU? DİYESİM VAR.

-Son-