BURNED POEMS

Ból

Naga myśl płynie w kroplach bordowych
Na kartach zranionej duszy

Oddech rani rycerzy stalowych
Topiących się wśród ludzkich katuszy

Zamknięta w okrągłym kwadracie
Wśród głośniej ciszy krzyku
Dławi się wdechem twym bracie
Ostatniej nadziei promyku

Nie odchodź dopóty jest ciemno
Szepcze do ucha sumienie
Kłastwo to tylko piękno
Nie czeka cię nigdzie spełnienie

Powoli opuszcza Cię lęk
A ściska gardło strata
Nie top się wśród męk
I tak nas życie rozplata

Edit:
W pierwszej strofie przedstawiamy kwestię cięcia się, bordowe krople są krwią żylną - mało natlenioną, przecięcie żyły nie prowadzi do śmierci, jednak sprawia, że jesteśmy osłabieni. Karty zranionej duszy to ciało, osoba tnie się przez ciężkie sytuacje, jakie sprawia jej los.

W drugiej strofie mamy pojęcie „rycerzy stalowych" są to osoby, które na pierwszy rzut oka dają wrażenie silnych i twardych, jednak w rzeczywistości bardzo łatwo ich zranić - samym „oddechem". Często ludzie Ci cierpią, obserwując otaczający ich świat, będąc równocześnie świadomymi swojej bezsilności i pozorności swojej potęgi.

W trzeciej strofie poruszamy kwestię osób najbliższych, którzy mogą skrzywdzić nas najbardziej. Osoba położona jest w sytuacji absurdalnej, nierealnej, znajduje się w istnym kuriozum szaleństwa. Jednak tym, co sprawia jej największy ból, jest wdech „brata" - osoby, którą kocha i szanuje. Nie może oddychać, czuje się bezsilna, słaba, gdyż w nim miała całą swoją nadzieję.

Czwarta strofa ma formę wewnętrznej refleksji. Ciemność - symbol niewiedzy, strachu przed jutrem. Sumienie jest wewnętrznym głosem, są to nasze wątpliwości, niepewność, żal podjętych decyzji. Wersy te przedstawiają ludzką nieświadomość, sumienie odzywa się, przestrzegając przed wyborem - „nie odchodź"

Wersy piątej strofy opisują skutki decyzji, wyborów. Kiedy przestajemy się bać, mija uczucie lęku, żalu, czujemy stratę - emocjonalną. Żałujemy swoich czynów.
Ostatnie dwa wersy są skierowane do czytelnika: „nie top się wśród męk" - nie wracaj do przeszłości, nie wspominaj bolesnych zdarzeń, błędów; „i tak nas życie rozplata" - i tak wszyscy umrzemy, szkoda naszego życia, aby cierpieć przeszłością, żyjmy tu i teraz.