The Wrong One (BOS: New World 2)

Chapter 25

HINDI ako natulog buong magdamag. Umiyak lang ako nang umiyak. Gigil na gigil ako kay Shena. Parang gusto ko siyang sabunutan at kaladkarin hanggang sa makalbo siya.

Hindi lang kay Shena. Nagagalit din ako sa sarili. Bakit ba palagi akong palpak sa pagpili ng lalaki? Pangalawang beses ko na ito, akala ko ay hindi na ako masasaktan, pero ito at mas matindi pa sa sakit na natamo ko kay Marlon ang aking nararamdaman.

Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nahulog sa ganitong pag-iisip. Halos dumugo ang isip ko sa iba't ibang senaryo na aking naiisip. Bakit hawak ni Shena ang phone ni Rix? Hindi ugali ng lalaki na ikalat ang phone niya sa kung saan-saan. Pero hayun at nakay Shena nga!

Anong kasalanan ko sa kanila? Anong kasalanan ko kay Rix? Bakit kailangan nila akong lokohin? Bakit nila ako kailangang paglaruan? Napasubsob ako sa unan. Bukod sa masakit ang ulo, nasusuka na naman ako. Nagugutom ako pero wala naman akong ganang kumain. Ilang araw na akong nagkakaganito.

Wala akong ganang pumasok. Tinatamad ako. Maghapon na lang akong humilata sa kinahihigaan ko.

Bumangon din ako matapos ang ilang minuto. Nagsisintir ang kalooban ko. Hindi ako makapag-isip nang matino. Isa pa sa pagbabago sa akin maliban sa pagsusuka ko at kawalang ganang kumain, ay parang bigla akong naging magagalitin. Ang hirap magkontrol.

Tama, bakit ko ba iiyakan ng Rix na iyon. Sino ba siya? Wala lang naman siya dati sa buhay ko, ah? Saka siya ang ang unang nagtapat, siya ang unang nagsiksik ng sarili sa akin, at siya ang unang nanlandi. May pasabi-sabi pa siyang 'everything is new' daw? Na sa akin niya lang daw iyon naramdaman. At I turn his world updside down?

Nananahimik ako nang bigla siyang manggulo! Bakit niya pa pinaramdam sa akin na importante ako kung gaganituhin niya lang din pala ako!

Hindi puwede iyong ganito na nagmumukha akong talunan. Kung gusto nila ng away, bibigyan ko sila ng magandang laban.

Tumingin ako sa orasan. Hindi pa naman ako late sa trabaho. Aabot pa ako kung kikilos ako ngayon. Hindi ko sasayangin ang araw na bayad ako. Kailangan kong magtrabaho para mabuhay. Ano ngayon kung nasasaktan ako? Hindi iyon dahilan para sa paghinto ng mundo ko.

Nagmadali akong naligo at nagbihis. Paglabas ko, pumara agad ako ng tricycle. Bumaba ako mismo sa coffee shop. Mukhang napaaga ako. Nagbihis ako ng umiporme sa locker room. Nang silipin ko ang aking cell phone, may mga missed calls doon.

Si Rix.

At bakit tumatawag siya ngayon? Ngayon niya lang naalala na may girlfriend siya? Pinatay ko ang aking cell phone. Humarap na ako sa mga gawain at nag-umpisa nang magtrabaho.

Mayamaya lang ay dumating na rin ang sasakyan ni Rix. Ipinarada niya ito sa tapat. Pumasok siya sa glass door at ako agad ang hinagilap ng kanyang mga mata.

"Martina," tawag niya sa akin.

Hindi ko siya pinansin. Nagpatuloy lang ako sa pagwawalis ng sahig.