Y gözlerimin içine bakıp iğrenç gülümsedi. Oturduğu yerden kalktı ve bana doğru geldi.
Biraz korktum. Çünkü o bakışı gerçekten bana bişey yapıcakmış gibiydi. Hareket edip oturduğum yerden bile kalkamadım o an. Resmen beni bakışıyla oraya dikmişti. Gözlerini benden ayırmadan bileklerimi tuttu ve koltuğa bastırdı. Yüzünü benim yüzüme yaklaştırdı. değişik kokuyordu. Çekici bir kokuydu. Bütün gün böyle kalıp onun kokusunu duymak isterdim. Birden gülümsemeyi bıraktı ve yüzünü daha fazla yaklaştırdı. Nefesim kesildi ve kafamı kenara çevirdim. Y ağzını kulağıma yaklaştırdı ve derin sesiyle konuşmaya başladı.
Y: çok iğrenç hayallerin var biliyormusun. Senin gibi biriyle yatmam ben.
Gülümsediğini hissedidiyordum. Bileklerimi bıraktı ve odadan çıktı.
BANA AZ ÖNCE NE DEMEĞE ÇALIŞTI BU??? inanamıyorum. Sinirden gülmeye başladım. Kendini ne sanıyordu bu psikopat ya. Ama birden bire nasıl öyle pis pis bakıp ayağa kalktıysa...bende korktum işte. Napim?
Odadan çıkıp mutfağa su içmeye gittim. Y ortalıkta görünmüyordu. Suyumu içip notlarıma tekrar bakmak için odama girdim. Notlarımda fark ettiğim önemli Bir şey buldum. Hareketleri ve huyu birden bire değişiyordu. Ve bu zamanda yaptığı şeyleri unutuyordu. Evet...bu adamda kesinlikle kişilik bozukluğu vardı...süper. Mükemmel. Hayatımda böyle hastam olmamıştı ve ben ne yapacağımı bilmiyordum. Şimdi ben bu adama nasıl yardım edicem? Ooofff.. nerden başlamam gerektiğini bile bilmiyordum. Ayrıca uykum gelmişti. Dinlenip bu sorunu çözmem gerek...
Çok sıcaktı...uyanmıştım ama gözlerimi açmak için fazla aydınlıktı.
Burnuma bir koku geldi...o güzel koku...Gözlerimi açtım ve gördüğüme inanamadım.
Y resmen bana sarılmış uyuyordu. Buraya niye geldiki? Uyandırsamıydım acaba. Ama belki bana kızardı uyandırsam. Sabah o kadar yorgun görünüyordu ki bence şimdi uykuya ihtiyacı vardı. Yavaşca yataktan kalkıp onu rahat bırakmak en iyisi olur diye düşündüm. Üzerime koyduğu kolunu yavaşça kaldırdım. Acayip kaslı kolu vardı...ne zaman bu kadar kas yaptı acaba. Tam kalkıcakken Y gözlerini açtı.
Y: Biraz daha yatarmısın? Yalız yatmaktan kokuyorum. Lütfen.
Ne? yanlız yatmaktan mı korkuyordu? Ayy yerim. Kendimi gülmemek için zor tutuyrdum. Yerime yattığıım an gözlerini kapatıp uyumaya devam etti. Hala o kadar güzel kokuyordu ki. Ama parfüm kokusu değildi...kendi kokusuydu bu bence. Uyuyrken tam bir bebeğe benziyordu. Cildi tertemiz ve kar gibi beyazdı. Dudakları oyuncak bebek gibiydi. Artık her gece koktuğu için benim yanımda uyursa ben nasıl uyicam? Bunu bana yapamazdı...bir saniye ya. Ben şu an Y ye aşık mı oluyordum? Olmazdı...ben Jonghyunu seviyordum hala. Birden annemi ve arkadaşlarımı hatırladım. Eski hayatım birden gözümün önüne geldi ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Geri gitmek istiyordum. Evde gidip anneme sarılıp onunla gülmek istiyordum. Arkadaşlarımla tekrar vakit geçirip eğlenmek istiyordum. Ama onun yerine ismini bile bilmediğim bir psikopatın kucağında yatıp uyumasına yardımcı oluyordum. Daha saçma Bir şey düşünemiyordum şu an. Ama güçlü olmalıydım. Y belki onu iyileştirdikten sonra evime gitmeme izin verirdi. Sonuçta beni hayatım boyunca bir evin içinde tutamazdı.
Yaklaşık iki saat sonra Y uyandı ve yataktan kalktı.
Y: acıktım. Hazırlan. Yemek yemeğe gidelim.
Yemek yemeğe mi gidelim dedi? Sonunda dışarıya çıkabilecektim. Güneş ışığını aylardır göremiyordum. Üzerime tozpembe bir kazak ve beyaz pantolon giyindim. Saçlarımı oldukları gibi açık bıraktım ve aşağıya indim. Y beni kapıda bekliyordu. Kendisi siyah yırtıkpantolon, siyah şapkalı kazak ve siyah ağız makesi takmıştı. Canyeye mi gidiyorduk?
