...En küçük torbayı elime aldım ve ağzını açtım. Açmaz olaydım!
Bir çığlıkla torbayı kenara fırlattım. Bu...bu o adamın...kafasıydı!...
Bağırdığım için 'Y' kafasını bana çevirdi. Aklıma bana buraya gelmeden önce dediği şey geldi : 'bağrısan bıçaklarım...'
Yüzüne fazla bakmadan koştum. Ya bana o adama yaptığının aynısını yaparsa? Arkama bakmadan, ve hayatımda asla koşmadığım kadar hızlı koştum...nereye gittiğimi bilmiyordum ama sanırım bu 'Y' den kaçmanın bir yolu olabilirdi. Bu benim kurtuluşum olabilirdi. Daha hızlı koştum...'Y' beni takip ediyormu diye bakmak için kafamı biraz arkaya doğru çevirdim. Ortalıkta kimse yoktu. Hala koşuyorum...nasıl bu kadar uzun süre koşabildiğimi anlamışda değildim doğrusu...
Bir ses duyduğum için yine arkama baktım ve ayağım birşeye takıldığı için düştüm. Kötü bir film gibiydi...ve ben filmdeki salak kızdım. Resmen ağacın köklerindenbirine takılıp düşmüştüm. Ayağım ağrıyordu...sanırım burkmuştum. Ayrıca dizlerim yerdeki taşlara sürttüğü için yırtılmış ve kanıyorlardı. Etrafıma baktım. Kimsecikler yoktu. Kendimi yapayanlız hisediyordum. Annemi istiyordum. Ona sarılıp kendimi iyi hissetmek istiyorum, sıcak bir ortam istiyordum...
Orman zaten soğuktu...dahada soğuk olmuştu birden. Nerede olduğumu bile bilmemem bana daha çok yanlızlık hissi verdi birden. Ağlamaya başladım...eve gitmek istiyordum...akşama az kalmıştı. Korkuyordum. Burada kalmak ve burada ölmek istemiyordum.
Sanırım aradan 5 dakıka geçmişti. Ayağımın ağrısı biraz geçmişti ama hala yerden kalkamıyordum. Gücüm kalmamıştı. Birden kuş sesleri duydum.. tekrar etrafıma baktım ve iki kuşun ağaçların arasında uçuştuklarını gördüm. Orman aslında çok güzeldi...ama biryandanda korkutucu geliyordu bana. Bazı yerler aydınlık bazı yerler karanlıktı..
Gözlerim kuşları takip etti ve bir yerde durdular. Bir şey fark etmiştim...değişik Bir şey. Ağaçların arasında, biraz yüksekte asılan bir şey vardı... Biraz daha dikkatli baktığımda ne oldğunu anlamıştım... Bu kendini asmış bir insandı!
Bağırdım. Burası ne biçim bir yerdi? Daha ne kadar saçma olabilirdi bu? Ağlıyordum. Dizlerimi kendime doğru çektim ve daha çok ağladım.
'Y/N'
ismimi duymuştum. Birisi beni çağrıordu. Bu ses bana tanıdık gelmişti...bana Jonghyun'u hatırlattı...yoksa hepsi bir kabus muydu? Bu mümkün olabilirmiydi? Hayır...olamazdı...kabus olsaydı korkudan çoktan uyanmış olurdum...ayrıca ayağım acıyordu...rüya olamazdı!
'Y/N! Nerdesin?'
Ses yaklaşıyordu.
'Burdayım! Jonghyun! Yardım et!' diye geri bağırdım.
Ağaçların arasından bir koşarak bana yaklaşıyordu. Ama gelen Jonghyun değildi. Gelen Jonghyun'dan çok daha küçüktü...bu 'Y'! tüm gücümle ayağa kalktım. Ve kaçmak istedim. 'Y' beni öldürecekti. Neden bilmiyorum ama beni öldüreceğinden emindim. Yoksa niye kaçırsın beni?
Bacaklarım beni yorgunluktan taşımıyordu daha. Tam yee çökecekken biri beni tuttu. Kafamı o kişiye çevirdim ve gözleri yaşlarla dolu bir 'Y' gördüm. Biraz sinirli görünüyordu...ama ağlamıştı. Neden?
Y: Y/N.
Y/N: bırak beni...lütfen...sana Bir şey yapmadım! Bana bunu neden yapıyorsun?
Yine ağlıyordum.
Y: seni korkutmak istemedim.
Yavaşça ve çok sessiz bir sesle konuştu. Hala üzgün görünüyordu. Neden üzgündü ki? Düşünmek başımı ağrıttı ve bir saniye sonra gözlerim kaydı ve bayıldım.
Uyandığımda yine o odadaydım. O rahatsız tahta yataka yatıyordum. Üzerimde hala ormana giderken giyindiğim kıyafetler vardı. Neyseki insafı var bu 'Y' nin...Yatağın yanındaki komidinin üzerinde bir bardak su ve bir hap vardı. Yanında da bir not.
Hapı iç lütfen. Yine bayılmak istemezsin.
~ Y
Demek yine en başa döndük... yataktan kalktım ve banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra çamurlanmış kıyafetlerimi çıkardım ve duş aldım..ç
Yarım saat sonra temiz salaş bir kazak ve eşofman giyindim. Yatağa oturdum ve kendimi yatağın yorganına sarıp ağladım. Durmadan ağlıyordum...bu kesinlikle iyi değildi. Bu psikopat beni korkutarak benimde psikolojimi bozuyordu. Burdan kaçmam gerekiyordu! Ama nasıl? 'Y' beni ormanda nasıl bulduysa aynen öyle yine bulur. Bu kesindi!
Acıkmıştım. Zaten 'Y' bana yemek vermediği için 3 kilo vermiştim. Bayılmam gayet normaldi. Yataktan kalkıp odanın kapısına doğru gittim. Kapının kolunu indirdim ve gözlerimi kapatıp kapının açılmasını umdum...ve açıldı! Kapı açıktı! Yavaşça odadan çıktım.
Y/N: Y? Burdamısın?
Y: NE?
Alt kattaydı ve yine sinirliydi.
Y/N: aşağıya gelebilirmiyim?
Cevap vermek yerine yukarıya çıktı. Karşımda duruyordu. Gözleri şişmişti ve gözlerinin altı kırmızıydı. Ya çok uyumuştu yada saatlerce ağlamıştı...
Y: hapını içtinmi?
Y/N: hayır içmedim.
Kolumdan tuttu ve beni odaya ittirdi. Sert bir şekilde beni yatağa otutturdu.
Gözlerimin içine baktı ve sonra parmağıyla hapı işaret etti.
Y: hapı içermisin.
Cümle soru gibi değildi. Bana soru halinde emir veriyor gibiydi.
Hapı ağzıma attım ve suyla birlikte yuttum.
Y/N: bisey sorabilirmiyim?
Y: sor. Bekliyorum
Y/N: bugün veya dün neredeydik? O adam kimdi? Neden öldürdün? Şu an neredeyiz? Beni niçin kaçırdın? Niye bana bi iyi sonra kötü davranıyorsun? Başka insan öldürdün mü? Neden öldürdün? Ailen yok mu? Varsa nerde? Çalışıyor musun? Çalışmıyorsan bu evi nasıl idare ediyorsun? Ne kadar zamandır buradayım? Beni öldürecekmisin? Ve ismin ney?
Y: yuh
gülümsedi. biraz bekledikten sonra yanıma oturdu ve sakince, kalın sesiyle konuşmaya başladı.
Y: Dün ormandaydık. Japonyanın en meşhur ormanlarından biri. Aokigahara ormanı. İntihar ormanı da deniliyor. Nedenini anlarsın.
O adamın önemi yok. Olsaydı hayatta bırakırdım. Şu an benim evimdesin. Ailem yok...asla yoktu.
Sustu. Yere bakıyordu. Korkunç bir sessizlik vardı ortada.
Y/N: bu ne demek oluyor?
Biraz bekledikten sonra cevap verdi.
Y: salak mısın? Ailem yok işte... kaç insan öldürdüğüm seni ilgilendirmez Y/N.
Yine sustu. Ayağa kalktı ve odada yürüyerek konuşmaya devam etti.
Y: Çalışıyorum tabi. Ne kadar zamandır burada olduğunun önemi yok. Zaten günleri saymayı bıraktım. Ve seni öldümicem. Şimdilik. Seni öldürmek için kaçırmadım...
Y/N: o halde neden buradayım.
Y: Sana ihtiyacım var Y/N. Gerçekten.
_________________________________________
Uzun zaman sonra tekrar bir bölüm yüklemeyi başardım.
Yazım hatalarımı lütfen görmezden gelin 😊😊
Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir.
~Neva
