Μαζί σου|Book 1|[✔️]

Κεφάλαιο 4ο

Κατέβηκα τις σκάλες και το πρώτο πρόσωπο που είδα ήταν ο Αντρέας!Δεν ειχε σηκώσει ακομη το κεφάλι του καθως προχωρούσε προς τα πανω και δεν με καταλαβε μεχρι που παρατήρησε τα ποδια μου.Το βλεμμα του αρχισε να περιπλανιέται προς τα πανω μεχρι που με τσέκαρε ολόκληρη.

Τα ματια του έλαμπαν με ενα τροπο που δεν μπορουσα να περιγράψω ακριβως και αρχισα να ανησυχώ λιγο.

'Είσαι πανέμορφη!'μου ειπα καθησυχάζοντας με.

'Ευχαριστώ,αλλά δεν έχω φορέσει τίποτε το σπουδαίο.είπα κάνοντας μια γκριμάτσα κοκκινίζοντας ταυτόχρονα.

'Γενικά είσαι-δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το πόσο όμορφη είσαι!'είπε και κοκκίνησα ακομη περισσότερο.

'Ευχαριστώ και πάλι.'ψιθύρισα γλυκά και ξαφνικα πλάκωσε απόλυτη σιγή.

Από την αμήχανη ατμόσφαιρα μας έβγαλε η φωνη του Άλεξ καθως ερχόταν προς το μέρος μας.

'Έτσι θα πας ντυμένη;'είπε και κοίταξα για τεταρτη συνεχόμενη φορα τα ρούχα μου.

'Ναι;'είπα δυστακτικά.

'Φόρα καμία ζακέτα επάνω σου ρε συ Χαρά!'ειπε κάνοντας μου κήρυγμα.

'Δεν είσαι η μαμά μου!Πόσες φορές θα στο πω!;'φωναξα νευριασμενη πηγαίνοντας προς την κουζίνα.

Μα καλά,τι τον πείραξε τοσο πολυ στην μπλουζα μου!

Ώρες ώρες μου την σπάει ετσι οπως κανει,υπερπροστατευτικός και ετσι!Αλλα το ξέρω πως το κάνει από ενδιαφέρον.

Βγήκα έξω από την κουζίνα για να παώ να τον βρω.Πηγα στο πρωτο μερος που υπέθεσα πως θα ειναι.

Χτύπησα την πόρτα του δωματίου του και μπήκα κατευθείαν μεσα.Μολις συνειδητοποίησα πως δεν ειχα παρει απάντηση ήταν πολυ αργά.

Είχα ανοίξει την πόρτα και μπροστά μου έβλεπα έναν υμήγυμνο Αντρέα με υπέροχους,σμηλεμένους κοιλιακούς και γεροδεμένα μπράτσα!Καθόμουν σαν χάνος μπροστά του υπνοτησμένη από το υπέροχο αυτο θέαμα.Ομως την ονειροπόληση μου την διέκοψε η φωνή του.

'Δεν έχεις μάθει να χτυπάς;'είπε χαμογελώντας μου πονηρά.

'Χτύπησα αλλά δεν πήρα απάντηση και ειπα να μπω.'είπα ψέμματα κοιτάζοντας το προσωπο του για δευτερόλεπτα και ξανα κοιταξα τους κοιλιακούς του.

'Αχαα...και τι ήθελες;'ρωτησε γελωντας.

'Τον αδερφό μου αλλά απο ότι φαίνεται δεν είναι εδώ...Μήπως ξέρεις που είναι;'είπα συνεχίζοντας να κοιτάω τους υπέροχους αυτούς κοιλιακούς.