SANKİ BEN
Sanki ben dilsiz biriyim..
İnsanlar işitme engelli.
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum,
Ne yazık ki beni duyan olmuyor..
Ya da herkes ağma,
Ben onlar için görünmezim..
Yoksa ben gerçekten yok muyum?
Hangi birine çözüm bulayım?
Bulana kadar yaşlanmalı mıyım?
En kötüsü sevdiklerim örüyor o duvarları bana...
Dört bir yanım engel dolu.
Aile, dost, akraba, değer verdiklerim..
Beni dipsiz kuyuya atanları mı desem!
Her neyse dertler bende çorap söküğünden farksız...
Mezardayım konuşuyorum, nefes alıyorum,
Ama gömenim olmadığı gibi duyanımda yok..
Çok karanlık ve ben hislerimi kaybetmekten korkuyorum.
Yardım eli bekliyorum, hiç gelmeyecekmişçesine...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirlerim
PoesíaSİGARA Bir dal sigaraya ne acılar sığıyor! Oysa dili yok ki itiraz edebilsin. Sordular mı ona halinden keyifli misin? Ama bilinmiyor ki en büyük acıyı bize çektiriyor... Bizim hayatımız aynı sigara gibi. Zararını biliyoruz ama karşı koyamıyoruz.. Ke...
