2.Bölüm "Kendi Ayaklarının Üzerinde"

8 0 0
                                    

#Her acı bir gün geçecek mi???#
#Hüznün Gemileri#


Sabah saat 7.00 de çalan alarmım sayesinde kalktım.Hemen birkaç birşey atıştırdım.Hazırlanmaya koyuldum.Üzerime beyaz v yaka bi tişört giydim.Altıma da siyah dar paça pantolonumu giydim.Yüzümün makyaja ihtiyaca olmadığı için hemen saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım.Anahtarlarımı ve telefonumu alarak çıktım.Yürürken bı anda sanki biri beni takip ediyormuş gibi bi hisse kapıldım.Sonra içimden geçirdim.-Saçmalama-.
Otobüs durağına geldiğimde otobüsün gelmesine daha 15 dakika olduğunu öğrenmiştim.Kulaklıklarımı takıp müzik dinlerken bi anda kulaklığın bi ucu çekildi.Sıçradım,sonra bunun Eren olduğunu fark ettim.Gülerek yüzüme bakıyordu Ben ise şaşkın bir şekilde tebessüm ederek
"Sen miydin"dedim.O ise muzip bir ifadeyle yüzüme bakarken
"Yoksa korkuttum mu???"dedi.
Bende güldüm.
"Yok canım şaşırdım sadece"O konuyu değiştirerek
"Ee napıyosun?"dedi.
"Otobüs bekliyorum birazdan gelir.Ee sen napıyodun burda okulda olman gerekmiyor mu??"dedim.
Bı anda yüz ifadesi değişti.Kekeleyerek
"Hi-Hiç ya bende okula gidiyordum seni görünce bi selam veriyim dedim."
"İyi yapmışsın"dedim.Gülerek
"Ee benim güzelimin işleri nasıl gidiyo bakalım"dedi.Eren bana her zaman 'güzelim'derdi.Sonra otobüsün yaklaştığını gördüm Eren'e dönerek yanağına küçük bi öpücük kondurdum
"Görüşürüz yakışıklı beyefendi"dedim
O ise gülümseyerek
"Görüşürüz güzelim"dedi.Ve otobüse bindim.Otobüs çok kalabalıktı.Mecbur ayakta gideceketim.Sonra siyah kapşonlu bı çocuk gördüm.Biraz daha yaklaştım çocuğun 20,21 yaşlarında gözüküyordu.Ve gerçekten çok yakışıklıydı.Yani önümden geçse iki kere bakarım...😂Sonra çocuğun üzerinden gözlerimi çektim.Daha sonra hatırladım.Bu çocuk dadımın öldüğü gün bana 'Herkese güvenme diyen çocuğa benziyordu'Çocuk otobüsü durdurdu inmek için hazırlanırken bende arkasında indim.Takip etmeye başladım.Bi anda çocuk arkasını döndü ve ağzımı kapattı.Sonra beni görünce koşarak uzaklaştı... Çocuk ara sokaklardan birine girmişti.Peşinden koşmuş olmama rağmen yakalayamamıştım.İçimden'Bu işte bı terslik var diyordum'.Ama sonra saate bakınca çok geç kaldığımı fark ettim.Saat 8.30 olmuştu.Ve maalesef ki işim yarım saat önce başlıyordu.Hemen koşarak durağa geri geldim.Ve şansıma otobüs iki dakika içerisinde gelmişti,ve boştu.Hemen çalıştığım yere gelince koşarak içeriye girdim.Patronum bana sinirli gözlerle bakıyordu.Korkarak yanına doğru ilerlemeye başladım.Yanına geldiğimde
"Efsun saat kaç oldu??"korkum artarken aceleyle
"Özür dilerim bı daha olmaz"dedim.O ise
"Bı daha olursa seni kovarım biz bu iş yerine her önümüze geleni almıyoruz"dedi.Kafamı salladım,ve giyinme odasına doğru gittim.Hemen iş kıyafetlerimi giydim, içimden geçiriyordum'Bu kıyafetler ne kadar kısa boyle minicik bı etek normalde asla böyle giymezdim ama mecburdurdum'...
İş arkadaşım Esila'nın yanına gittim.Esila çok otoriter di.Hemen elime bi iki tane tatlı tutuşturdu.Ve elinle bi iki masa ilerisindeki yeri işaret ederek götürmemi söyledi.Kendi kendime söylenerek ilerlerken tatlıyı adamın önüne koydum."Afiyet olsun"dedim.Tam gidecekken adam kolumdan yakaladı.
"Beni tanıyamadın mı Efsun Ahh ne kadar da büyümüşsün böyle güzelleşmişsin"dedi.Ben ise adamın yüzüne bakıyordum.Kırklı  yaşlarının  başında  hafiften kırarmış saçlarına rağmen hala genç gözüküyordu
"Hayır,kimsiniz??"dedim.Adam sinir bozucu bi şekilde gülerek
"Ben senin sevgili babanım"dedi.O anda yaşadığım şokla kalbimin hızlandığını hissettim ve masaya dayandım.Elimi hızlıca kaldırarak bi tokat attım ve
"Bunca yıldır aklın neredeydi hiç mi düşünmedin beni daha kundakdayken bıraktın hiç mi kalbin acımadı"sinirlerime hakim olamıyordum.Babam olan kişinin bı anda yüz ifadesi değişti ve bana bağırarak
"Bu yaptığının cezasını ağır ödeyeceksin "dedi.Ve masadan hızlıca kalkarak çıktı.Ben ise gözlerim dolu bi şekilde arkasından baktım.Nasıl bu kadar acımasız olabiliyordu böyle.Hemen önündeki tatlıları topladım ve ilerledim.Tam giderken patronumun bana bağırmasıyla sıçradım.
"Esila hemen buraya gel"şimdi korkum iki kat artmıştı.Küçük adımlarla gidiyordum.Bana
"Kovuldun"dedi.Ben ise hiddetlenerek
"Sen acımasız birisin ben daha kundakdayken bırakılıp gitmiş bı kızım ve az önce gelen kimdi biliyor musunuz benim babamdı ve benimle dalga geçti ne yapmamı bekliyordunuz"dedim bir yandan da ağlayarak adamın bakışları değişti bana acıyormuş gibi bakıyordu.
"Bu senin benim müşterime tokat atmış olma gerçeğini değiştirmez şimdi defol git burdan"dedi.
Sinir kat sayım kendini aşarken üzerimdeki önlüğü çıkarıp adamın yüzüne fırlattım.
"Sen konmamış bile olsan kalmam artık burda"dedim,ve koşarak giyinme odasına çıktım.Üzerimi değiştirdim ve kapıyı çarparak çıktım zaten vedalaşacağım kimse yoktu.
Herşey üst üste geldiği için kendimi daha fazla tutamadım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.Deniz kenarı restoranta yakın olduğu için oraya doğru yürümeye başladım.Bi tane banka oturdum.Ben ağlarken yanıma biri oturdu ve peçete verdi.Ben
"Sen kimsin" dedim.Yanıma oturan çocuk sokakta mendil satıyordu sanırım.Elinde bir sürü peçete paketi vardı.Çantamdan bi elli lira çıkardım.Ve çocuğa uzattım.
Bı yandan da sordum
"Adın ne senin"çocuk bana doğru döndü.Çocuğun üzerindeki ince tişört yırtılmış,pantolonu yamalıydı.O an çocuğa çok üzüldüm ve Allah'a bı kez daha şükür ettim.En azından bu durumda değilim...
"Mesut"dedi."Teşekkür ederim abla ama bu çok fazla beklede paranın üstünü getireyim"bu kalbi güzel çocuğa baktım
"Rica ederim sende kalsın"dedim.
Çocuk başını salladı ve tekrar teşekkür ederek uzaklaştı.
Ben ise küçücük dünyanın hem nasıl bu kadar iyi kalpli insanların yanında bu kadar taş kalplileri barındırdığını düşünüyordum.
Daha sonra yarım saat daha oturup eve doğru ilerlemeye başladım.Gözlerim ağlamaktan şişmişti.
Eve geldiğimde çantamla anahtarımı asarken bi ses duydum.Bi tıkırtı sanki bana doğru yaklaşıyordu.
"Efsun sonunda karşılaşabildik"
"Siz kimsiniz"dedim.Loş ışığın önüne gelen bedene baktım.20,21 yaşlarında 1.80boylarinda kaslı bı adam bana doğru yaklaşıyordu.Çok ürkütücü olmasının yanında çok da yakışıklıydı.
"Yakında göreceksiniz"dedi.Korkum iki kat artarken
"Ne demek istiyorsunuz"dedim.
"Anlıcaksın"dedi.Ve saçlarımı karıştırdı.Korkudan titrerken adam bana doğru döndü.
"Korkma sana zarar vermicem"dedi,ve kapıyı çarparak çıktı.Hemen bedenini kapıya yaslayarak düşünmeye başladım.Beynimde sadece bi soru yankılanıyordu.'O adam kimdi ve benden ne istiyordu????'

Nasıldı????

x__hatice__bakirci__x

Takip etmeyi unutmayın...


Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 02, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Karanlığa Tutsak Bir SevdaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin