Joshephine's Story!

~ F_O_U_R ~

Το πρωί ξύπνησα από ομιλίες! Έντονες ομιλίες! Ήταν ο μπαμπάς και η μαμά μου!

ΜΑΜΑ:Θα περιμένω πρώτα να βγει το διαζύγιο και αφού πάρει και η Ιωσηφίνα τους βαθμούς της θα πάρω και τις 2 και θα πάμε στην Κρήτη! Έχω ήδη μιλήσει και με το σχολείο εκεί αλλά και με αυτό που πάει εδώ!

ΜΠΑΜΠΆΣ :Ωραία.... Πάντως χαίρομαι που χωρίσαμε απλά, ήρεμα και πολιτισμένα!

ΜΑΜΆ :Το καταλαβαίνεις θ0 σήμερα πρέπει να τους το πούμε!?

ΜΠΑΜΠΑΣ :Το ξέρω! Πως λες να το πάρουν?

ΜΑΜΆ : Νομίζω η Ιωσηφίνα * ναι γιατί δεν μπορεί να με φωνάζει απλά Josephine * θα το πάρει ποιο ήρεμα από την Ευαγγελία λόγω της συζήτησης που είχαμε μαζί της όταν το ξανά σκεφτόμασταν!*το έχω ζήσει και αυτό *

ΜΠΑΜΠΑΣ :Είσαι έτοιμη να σε πάω στην δουλειά?

ΜΑΜΆ : Ναι!

Χωρίζουν!!! Έπρεπε να το είχα φανταστεί! Και εγώ θα πάω στην Κρήτη? Μα θα χάσω για πάντα τους φίλους μου! Να δω πως θα το πω στον Γιώργο και στην Γεωργία! Η Ιρια θα καταχαρει αλλά αυτοί? Αυτοί θα στεναχωρηθουν πάρα πολύ! Εντάξει καλό το Νεοχωρι *είναι το αγαπημένο μου χωριό στην Κρήτη για αυτό και επέλεξα αυτό και όχι το Ασήμι όπου και μένω! Απλά έχω περάσει πολλές φορές από εκεί και το θεωρώ τόσο και τόσο γραφικό!* αλλά οι φίλοι μου θα μου λείψουν! Τον Ιάσωνα πάλι ισω καταφέρω να τον ξεπεράσω.... αλλά τον Μάριο? Πρέπει να το πω και σε αυτόν! ΔΕΝ ΘΈΛΩ! 😭

Σηκώθηκα από το κρεβάτι έτοιμη να βάλω τα κλάματα και πήγα στην κουζίνα! Για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν θέλω να φάω! Απλά φανταστείτε ΕΜΈΝΑ να μην τρώω!

[.....]

Πήγε 7:00 με βαριά καρδιά σηκώθηκα από την καρέκλα και πήγα να ετοιμαστώ! Αφού ντύθηκα, πλυθηκα και χτενιστηκα έφυγα, παρέα με την αδερφή μου, από το σπίτι να πάω στο σχολείο! Η Ντεπι σε όλο με ρωτούσε αν εχω κάτι! Εγώ δεν απαντούσα και συνέχιζα να κοιτάω το απέραντο!

Έτσι ήμουν και μέσα στην τάξη... κοιτούσα απλά τον πίνακα! Ήμουν σαν ένα κέρινο ομοίωμα! Δεν κουνιομουν, δεν άκουγα, δεν μίλαγα και κάποια στιγμή αμφιβάλλω αν ανεπνεα κιόλας! Το ξέρω ειχα ορίστε ότι θα το πάρω χαλαρά αλλά να μείνουμε εδώ όχι να μετακομισουμε!

Στο διάλειμμα πάλι όλοι με ρωτούσαν αν εχω κάτι! Απλά κάποια στιγμή *άνθρωπος είμαι και εγώ *δεν άντεξα! Έβαλα τα κλάματα και παρέα με την Γεωργία, αφού είπαμε στην Αριάδνη να πει στον καθηγητή της Μουσικής ότι θα αργήσουμε και να του εξηγήσει τι έγινε, μπήκαμε στις τουαλέτες!