《Yaşayan ölünün düşünceleri》

~3~

Söyleyemediklerini,gözlerimden damlıyor. Her damlasinda farklı bir acı...Hani böyle kelimelere sıgmayanlardan. Nasıl olurda  küçük bir damla bu kadar çok yara barındırabiliyor? Damlalar yanagimi eritecek sanki... Yanağımdan kayarken acımı suluyorlar. Bilir misin? Karanlıktan korkardım ben. Simdilerde karanlığın ta kendisi olmaya zorlaniyorum. Karşı koyamıyorum...Beni karanlıkta bırakma ne olur...Işığı açmaya gücüm yetmiyor biliyorsun,saçları ağıran bir kız çocuğuyum ben. Tırmandığı kaydiraktan atmak isteyen..Atladığı ipte kendini boğan bir kız çocuğuyum...