yirmi yedi ekim / chanbaek

2. Şans (Final)

Pişmanlık ve pişman olmak, dayanılmazdır. Ve sonsuza dek sadece bir kelime olacaktı.

Son nefesini soluduğunda, asla duyulmayacak söylenmemiş sözler, asla düşünülmeyecek açıklanmamış duygular ya da ortaya çıkmamış ama uzun zamandır planlanmış olan anılar nedeniyle pişmanlık duyan biri her zaman olacaktır.

Birinin her zaman söylemediği, göstermediği ve yapmadığı için pişman olacağı herhangi bir şey olacaktır.

Sevgilerini göstermeyerek gevşiyorlar; tepkiden korktukları için gerçekten hissettiklerini söylemekten çekiniyorlar; önemli tarihleri unutuyorlar çünkü affedileceklerini biliyorlar ama bazen, bazen bunu bilerek yapıyorlar çünkü hayatlarında değiştirmek istedikleri çok şey oluyor, şans, anlatmak, hatırlamak -- belki, sonsuza kadar bir kurgu değil de bir gerçek olduğunu unutuyorlar.

Kaç kişi 'sonsuzluk' kelimesi tarafından kandırıldı?

İnsanlar sonsuza kadar yaşayamıyor ama neden bir el tutup 'Güven bana seninle sonsuza kadar olacağım' diyor?

Çünkü insanlar her zaman - her zaman pişman olacaklar ve her zaman - aşklarında başarısız olurlarsa daima sonsuza kadar kendilerini suçlayacaklar. Komik ve aynı zamanda üzücü.

Peki ya başkaları? İnsanlar kendi hayatlarının dışındaki sevdikleri insanlara bunun önemini anlatırken, acının geçici olduğunu söylemeleri? Bunun saçma olduğunu sadece kendisi tecrübe etmiş insanlar anlayabilirdi.

Acı geçiyor mu?

Azalıyor mu?

Sonsuza dek sürüyor mu?

Chanyeol bunu tatmıştı. Aşkın en güzelini de aşkın en acısını da. Chanyeol bunu kendisi yaşamıştı.

Sonsuza dek ölüm ya da pişmanlık - Ya birini seçme şansın olursa? Seçer miydin?

Baekhyun son sözleriyle birlikte gitmişti.

"Benimle evlenir misin?

Hangisini seçeceksin?

Benimle evlenir misin?

Benimle evlenir misin?

Benimle evlenir misin?

Chanyeol'un zihninde bu kelimeler kaç kez oynamıştır? Belki 100 kez? Belki 200? Chanyeol saymayı bırakmıştı. Umursamıyordu, insanları, Baekhyun'u unut demelerini umursamıyordu. Onları dinlemiyordu. Sadece zihninde o kelimeler başa sarıp tekrar ediyordu.
Kelimeler zihninde Baekhyun'un güzel sesiyle canlanıyordu.

Ama evet, Chanyeol'un kaderinin onu mutlu bir sondan mahrum etmek için çok acımasız olduğunu duyma şansı yoktu. En kötüsü, kendisinin bunları söyleme şansı da yoktu, geçen yıllara, unutulmuş hatıralara, bulanık sahnelere rağmen Baekhyun'un sesini kelimelerle mükemmel bir şekilde duyabiliyordu.

Benimle evlenir misin?

Chanyeol'un seçme şansı yoktu. Yapabildiği tek şey o sözleri zihninde tutmaktı. Çünkü bu her zaman olacaktı- Sonsuza dek olacak şey sadece buydu.

Baekhyun kaç kez Chanyeol'un rüyalarında görüldü? Belki 100 kez, belki 200 ya da milyonlarca kez? Chanyeol bir kez daha saymayı bıraktı. Rüyaları, gerçeklerden ayıran ufak tefek ayrıntılara odaklanmamayı seçti. Rüyalarını çok gerçekci hissediyordu ve Baekhyun'u sadece geçici olarak görebilse bile, bulanık ve onun sadece belirli kısımlarını görebilse bile bundan uyanmak istemiyordu. Çünkü sadece rüyalarında Baekhyunla olabiliyordu.

O zamandan beri 5 yıl geçmişti. Chanyeol bazen tüm bu yaşananları hafızasından silmek istiyordu. Çünkü bu çok acı veriyordu ve hala cevaplanmamış bir çok soru vardı.