Doubts

3

Blaire

Regendruppels tikten zachtjes tegen het raam van de woonkamer terwijl ik met een kop thee op de bank televisie zat te kijken. 'Wil je alsjeblieft één zender vooruit gaan?' vroeg ik aan mijn broer toen er een reclame opkwam over dierenmishandeling.

Voordat ik hem überhaupt de kans kon geven om van zender te verwisselen, griste ik de afstandsbediening uit zijn handen omdat ik precies wist wat hij zou gaan zeggen. Vast iets over dat de reclame zo weer voorbij is en dat ik me niet zo moet aanstellen.

Mason trok zijn mond open om me tegen te spreken, maar precies op dat moment luidde de deurbel door het gehele huis heen. 'Gered door de bel!' grijnsde ik terwijl ik met mijn hand over zijn hoofd heen wrijfde om zijn haar warrig te maken. Ik zette mijn kop thee neer op de salontafel en liep nieuwsgierig richting de voordeur, immers wou ik wel graag weten wie er in hemelsnaam rond dit tijdstip op onze veranda staat.

Langzaam opende ik de voordeur en sloeg mijn blonde krullen over mijn schouders heen. Ik richtte mijn blauwe ogen op de persoon die voor me stond en klapte volledig dicht, het voelde alsof mijn keel vastgegrepen werd en ik niks meer kon uitbrengen.

Onbewust bekeek ik hem minstens twee keer van top tot teen voordat ik doorhad dat Thomas Caine voor me stond met een bosje bloemen in zijn hand. Misschien wilde hij wel zijn excuses aanbieden voor het incident gisteravond, maar ik had zo'n vermoeden dat dat niet zijn bedoeling was.

'Ik weet dat mijn haar is verpest door de regen, maar zo slecht ziet het er toch niet uit?' grapte hij toen hij ongemakkelijk aan zijn achterhoofd krabde. 'Sorry, ik was er even niet helemaal bij.' antwoordde ik.

Thomas beschikte over een soort twinkel in zijn ogen wanneer hij glimlachte, wat hem nog leuker maakte dan hij al was. 'Kan ik je ergens mee helpen?' vroeg ik geïnteresseerd terwijl ik focuste op zijn olijfgroene ogen.

Hij stopte een van zijn handen in de zak van het baseball jasje dat hij droeg. 'Zoals je misschien al doorhad,' begon Thomas het gesprek. 'is mijn familie hier afgelopen weekend komen wonen.' Hij wees naar het huis van de buren en ik herinnerde me weer dat het een paar weken terug verkocht was. Vandaar dat hij gisteravond in de slaapkamer tegenover de mijne was!

'M'n moeder wou zelf graag mee om ons even voor te stellen, maar ze voelde zich niet zo lekker.' Ik fronste mijn wenkbrauwen op een verwarde manier. 'Maar jullie woonden toch aan de andere kant van de stad?'

Thomas knipperde een paar keer voordat hij mijn vraag beantwoordde. 'Klopt, maar nu wonen we hier.' Voor even kreeg ik het gevoel dat hij me niet wilde vertellen waarom hij was verhuisd, maar toen bedacht ik me dat ik dat niet eens had gevraagd. Ik besloot me er maar niet verder in te verdiepen.

Plotseling voelde ik een hand op mijn schouder, en toen ik me omdraaide zag ik dat mama achter me stond. 'Goedenavond!' zei ze tegen Thomas, alsof die twee elkaar al eerder hadden gezien. 'Hey, mevrouw Wilson!' antwoordde hij toen.

'Noem me maar gewoon Beth, hoor.' Mama glimlachte een paar seconden lang voordat ze Thomas binnenliet. Ze merkte mijn verbijsterde blik op en besloot om uit te leggen wat hier aan de hand was. 'Ik geef zijn kleine zusje les op school, wist je dat Blaire?' Langzaam schudde ik mijn hoofd en liep verward terug naar de salontafel, waar mijn kop thee nog op me stond te wachten.

Mama zette haar handen tegen haar zij en pakte de wasmand van het keukeneiland af. 'Ik moet nog een aantal dingen doen, schenk jij onze gast even wat drinken in?' Ze grijnsde voordat ze de trap opliep, ik hield mijn kiezen stevig op elkaar.

'Mason, kennen jullie elkaar niet van voetbal of verzin ik dat nou?' Vanbinnen bedankte ik mijn brein om zo gauw met een excuus te komen, zodat ik niet de hele avond naast Thomas hoefde te zitten. 'Da's waar ook!' mompelde mijn broer een paar seconden later, en hij stond enthousiast op om naar Thomas toe te lopen. 'Zit je nog steeds bij dezelfde club of ben je verdergegaan op school?' begon Mason het gesprek, en voordat ze mij erin konden betrekken, vluchtte ik gauw naar mijn slaapkamer.

Haast rennend ging ik de trap op, en tot mijn grote verbazing struikelde ik niet één keer. Ik slaakte een diepe zucht toen ik eindelijk boven was, en nam even de tijd om bij te komen van alle traptreden. Vervolgens zette ik mijn pas voort richting mijn slaapkamer, en onderweg greep ik mijn haar samen in een hoge paardenstaart.

Gauw deed ik de deur van mijn slaapkamer dicht en liet me voorover vallen op mijn bed, een paar dagen geleden had ik niet eens durven dromen over het feit dat Thomas in mijn huis was. Als hij hier nooit was komen wonen zat ik waarschijnlijk nog steeds met de afstandbediening in mijn hand op de bank televisie te kijken. Dan had ik waarschijnlijk nooit iemand ontmoet die mijn ondergoed had gezien, en dan kon ik immers alleen maar over hem dromen in plaats van echt contact met hem te leggen.

Nogmaals slaakte ik een diepe zucht en duwde mezelf omhoog, zodat ik rechtop zat op mijn bed. Ik griste mijn favoriete boek onder mijn dekens weg en sloeg de bladzijde open waar ik was gebleven. Zo soepel mogelijk draaide ik me om en plaatste ik mijn benen tegen de muur aan terwijl ik op mijn rug lag. Zonder dat ik het doorhad begon ik met mijn tenen te wiebelen.

Ongeveer vijf minuten en zeven bladzijdes verder was ik alweer klaar met lezen. Ik was inmiddels alweer honderd keer verwisseld van positie, ik was namelijk met Madison aan het bellen en om één of andere reden loop ik dan overal heen. Zoals die ene keer dat ik onbewust in de garage was beland, of toen ik met oma aan het bellen was en drie rondjes door het hele huis ben gelopen.

'Dus hij zit nu gewoon beneden met je broer te kletsen over voetbal?' vroeg Madison. 'Je bent ook zo'n ongelooflijke mafkees! Waarom ga je niet bij ze zitten!' Ik rolde met mijn ogen en besloot antwoord te geven, maar precies op dat moment werd er op mijn door geklopt. 'Wacht even, er klopt iemand aan.' Ik leg mijn telefoon neer op mijn bed en loop slonzig naar de deur, waarschijnlijk is het toch mijn moeder die zegt dat ik nog tanden moet poetsen.

De deurklink van mijn slaapkamerdeur was redelijk koud, waardoor ik gauw mijn hand weer terugtrok nadat ik de deur had opengedaan. 'Sorry als ik ongelegen kom, ik hoorde je namelijk praten met iemand.' Dat is de tweede keer dat Thomas onverwachts voor mijn deur staat op één avond. 'Zeg, is het je ding om zomaar voor iemands deur te verschijnen?' grinnikte ik.

'Normaal is mijn plan van aanpak wat anders, maar omdat ik nu toch bij je thuis ben dacht ik dat ik het beter zo kon vragen.' Daar was hij weer, de zelfverzekerde grijns die Thomas ook altijd op school gebruikte, dezelfde grijns waar ik zo verliefd op was. 'Komende zaterdag geef ik een feest en ik vroeg me af of je misschien ook wou komen?'

Thomas Caine, de populairste jongen van vrijwel de hele school, vraagt mij, het meisje waar niemand eigenlijk vanaf weet, om te komen op zijn feest? Daar kan ik eigenlijk geen nee tegen zeggen, dus daarom zei ik dit: 'Ik houd niet zoveel van feesten, daarentegen had ik volgens mij ook al wat.' loog ik met pijn in mijn hart. 'Jammer! Als er toevallig nog iets tussenkomt, zou ik het leuk vinden als je er was.' Thomas schonk me één laatste glimlach voordat hij naar beneden ging.

Niet alles was een leugen trouwens, want ik had inderdaad afgesproken om een filmavond te houden met Madison.

'Vergeet die filmavond maar, wij gaan samen naar dat feest!' riep mijn beste vriendin door de telefoon toen Thomas alweer naar huis was. Ik zuchtte en ging zitten op het randje van mijn bed terwijl ik behendig mijn sokken probeerde uit te doen. 'Straks kom ik als zo'n stomme, wanhopige trut over!' antwoordde ik.

'Waarom heb je dat in godsnaam gezegd? Nou denkt hij dat je niet geïnteresseerd bent in hem en gaat hij er straks met een ander meisje vandoor!' schreeuwde Madison door de telefoon heen, ze kwam zelfs boven het geluid van de regendruppels die nog steeds teken mijn slaapkamerraam tikten uit.

Ik legde haar uit dat ik zo gauw niet wist wat ik in hemelsnaam moest antwoorden, dat het raar zou zijn als ik een aantal minuten stil was geweest omdat ik geen flauw idee had wat ik moest zeggen. 'Oke, ik geef je gelijk voor deze ene keer.' mopperde ze, Madison vond het namelijk vreselijk als ze ongelijk had. 'Maar op dat feest ga je de nodige actie ondernemen.'

***

Hi guuuys! Bedankt dat je hoofdstuk drie hebt gelezen, het is mijn langste hoofdstuk nu! Ik hoop dat het een beetje goed geschreven is, en dat je het een leuk hoofdstuk vond! Ik zal zo gauw mogelijk het vierde hoofdstuk publiceren!

Heel veel leesplezier!