The Forgotten Stars

☆☆☆☆

Jack Morgan's POV

"Iwan mona kasi ako. Dun kana kay Sofa, Sophie, o Sophia mo" sabi ni Shane habang tinutulak nya ang balikat ko, umiiyak na sya. Sh*t! 2 months palang ang nakakalipas simula ng sinagot nya ako, at ngayon umiiyak sya ng dahil sa akin. Sh*t! sinubukan kong hawakan ang mga kamay nya, pero nag pupumiglas sya, takte! narinig nya kasi ako kanina na nag I love you too sa pinsan ko na si Saphire, shete! may pa I love you, I love you pa kasi yung babaeng yun eh, kung hindi naman ako mag a-I love you too dun, mag susumbong nanaman yun kay tita. Tsk!

"Shhh, tahan na kyutie. Si Saphire lang yun" pag-aalo ko sa kanya. Pero mukhang mas na inis pa sya.

"O edi dun kana sa Saphire mo!" sabi nya at parang bata na mas lumakas pa ang pag hikbi nya, hindi ko tuloy mapigilan na mapatawa, nag seselos ang kyutie ko dahil sa pinsan ko haha. "Dun k-kana! pinag tatawanan mopa ako! may nakaka tawa ba dun huh?! Huhu, dun kana! wag ka nang magpa-pakita sa akin! mag-sama kayo ng Saphire mo!" sabi nya.

Nakaka awa na yung mukha nya, kaya niyakap kona sya, andito kami sa isang Ice cream parlor at pinag titinginan na kami ng mga customers dito. Nag pumiglas sya at tumakbo palayo kaya mabilis ko naman syang hinabol, pag labas nya ng shop ay tumawid sya bigla sa kalsada kaya tumigil ang mga sasakyan at binubusinahan na sya. Hahabulin ko sana sya kaso sunod-sunod ang mga dumadaan na sasakyan. Hindi kona sya makita. Nang mag green light na ay mabilis akong tumawid at hinanap sya. Ilang beses na akong pa ikot-ikot pero hindi ko pa din sya mahanap kaya tinawagan kona ang mga magulang nya, pero wala pa din daw sya dun. Tinawagan kona din ang tropa ko para mag pa tulong na hanapin si Shane.

"Ahhhh! J-jack! T-tulong!" narinig ko ang sigaw ni Shane mula sa isang iskinita kaya mabilis kong tinungo iyon. Nakita ko si Shane, pinalilibutan ng mga 9 o 10 na lalaki. Sh*t!

"Haha Miss, walang tutulong sayo dito. Nandito ka sa teritoryo namin" sabi ng isang lalaki, naka talikod sila sa akin.

Dahan dahang lumapit ang isang lalaki kay Shane at hinawakan ang balikat ni Shane, ganun din naman ang ginawa ng iba sa kanya, nanginginig na si Shane at umiiyak. Putang*na!

Mabilis akong lumapit sa kanila at may nakita akong tubo sa gilid kaya kinuha ko 'yon at hinampas sa likod ng isang lalaki. Na agaw ko ang atensyon nilang lahat, kaya mabilis ko ding hinampas ang iba pa, hinila ko si Shane na nanginginig, pina upo ko sya sa isang gilid lumuhod ako sa harap nya at ginulo ang buhok nya. "Dito ka lang huh, tatapusin ko lang 'tong mga demonyo na 'to" sabi ko sa kanya, pero nanginginig na hinawakan nya ang mga kamay ko

"A-alis na tayo dito p-please" pagmamakaawa nya, hinalikan ko sya sa noo at akmang tatayo na ako ng may humampas sa likod ko. Napasubsob ako kay Shane

"J-jack! p-please tama na" pagmamakaawa ni Shane, sunod sunod na nila akong pinag papapalo sa likod ko, nalasahan ko nalang ang dugo na lumalabas galing sa bunganga ko. May humigit sa akin at pilit akong itinayo. Sunod sunod na suntok sa sikmura ko ang pinakawalan nila sa akin.

"Putangina mo  ah!" sigaw ng isang lalaki, medyo nanlalabo na din ang paningin ko, naka tingin lang ako kay Shane na sunod sunod ang pag iyak at pagmamakaawa. I cough a blood when he tread in my stomach. Nahihilo na ako, napaluhod ako ng may biglang humampas ng malakas sa paa ko mula sa likuran ko, mabilis naman akong itinayo ng ilang mga lalaki, at pinalo ulit ang mga paa at binti ko ng paulit-ulit, I can't stand anymore, nang hihina ang mga paa ko. I can't feel 'em.  I can see them sayin' something and laughing but I can't hear any of those. I could only hear Shane's sobs, she's pleading repeatedly. I could only see her blured face, it was covered by tears.

Someone shouts at nag sitakbuhan silang lahat, mabilis na nilapitan ako ni Shane, she's tremblin' I touch her cheeks and smile weakly.

"Shhh, s-si S-saphire pinsan k-ko yun" pag papaliwanag ko, nakaka tawang isipin na nasa ganito kaming sitwasyon pero nag papaliwanag parin ako sa kanya. I-i can't afford to lose her,gagawin ko ang lahat para lang hindi sya mawala sa akin kahit ang kapalit pa nun ay ang buhay ko. Fuck! I don't want to see her cryin' I wipe her tears, my hands are trembling "Shhh, p-please S-shane. S-stop crying" I said then cough a blood.

"S-sorry, s-sorry. This is all my fault, s-sana hindi nalang ako tumakbo at nag hinala sayo, sana hindi mangyayari 'to. I-i'm sorry" she said while cryin'

"Shhh, i-it's not your f-fault okay?" I said then wipe her tears.

"T-tulong" sigaw ni Shane

"Fuck it bro! what happened?!" narinig ko ang sigaw ng mga tropa ko "Putangina! habulin nyo sila!" sigaw ni James

Naramdaman ko nalang na may umakay sa akin patayo, napa pikit nalang ako, I'm so tired, I can't feel my feet.

☆☆☆

Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko, sumalubong sa akin ang puting kisame, I look at the person who's sleepin' on my side, she's holding my hand. I can't help it but to cry, I'm happy that I'm still alive and I would be able to see the maiden, who I always dream to be with.

Nagulo ko yata sya, kaya dahan dahan nyang binangon ang ulo nya at tumingin sa akin, she hug me, then burst into cry. I hug her back then caressed it.  Parang na miss ko sya. Hinarap ko sya sa akin at pinunasan ang mga luha nya

"Shhh umiiyak ka nanaman, tahan na please" I said, she hug me tight again then buries her face on my shoulder, naramdaman ko ang pag tulo ng mga luha nya. I caressed her back and squelch her. I try to sit properly and to lean my back on the bed, but I can't feel my feet. I look at my feet naka taas ito at naka lambitin na parang sa mga pilay. Mas umiyak si Shane, so I look at her at itatanong ko sana sa kanya kung bakit.

Realizations hit me, there's a pang inside me. My tears are slowly falling from my eyes, I shook my head . No, "H-hindi naman ako mapipilay diba?" I said, alam ko naman ang katotohanan but I still chose to ask, nagbaba kasakaling nagkaka-mali lang ako.

Pumasok ang mga tropa ko at sila Mama at Papa, I look at them, and pleading 'em to say to me that I'm wrong. Hindi naman ako mapipilay diba?

No ones dared to talk nor open their mouth to say something. They just look at me, and I could see on their eyes that they pitying me. Mama hug me, and cry. Even my on brusko's eyes, I could see that there's a tears lurking to shed on the edges of it.

I can't afford to see them crying and pitying me. I smiled then show them that I'm okay, yes I cried a while ago, but seeing them on this states just because of me. I can't take it, it kills me.

"D-don't worry son. Yung mga gumawa nito sayo, naka kulong na sila. Don't lose your hope okay? gagaling kapa. May pag-asa ka pang maka lakad" My mom said, alam nya na nasasaktan ako and she knew that my smiles are fake. I really can't fool her. I hug her then cry on her shoulder silently.