The Mr. Bad Boy's Destiny

CHAPTER 13

"That is all for today... class dismissed" Professor Chavez.

I was staring at the white board hindi ko maintindihan lahat nang sinulat ni sir parang ako lang hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. 

"Hoy!!" sabi ni Bryan at kinurot yung pisngi ko.  "Aray Bryan huwag" pagrereklamo ko. 

"Kanina ka pang ganyan, tulala ka for 2 classes, Ano ba ang ginawa ni James sayo?" sabi ulit ni Bryan. " Wala naman siyang ginawa, nag usap lang kami" sabi ko. "Ano ba ang pinag usapan niyo?" tanong niya. "Nag sorry lang siya sa akin" maikling sagot ko. "Yun lang talaga?" pagdududa niya. "Oo yun lang" pagsisinungaling ko.

"Bryan anong oras na ba Bryan?" tanong ko. "It's 12:05 na" sagot niya.  "Ano?" tanong ko ulit.

"12:05, 5 minutes passed before 12" sabi niya. Naalala ko mag lu-lunch pala kami ni Elysis. Magsasalita sana si Bryan nang bigla akong tumayo at magsalita "Uhm Bryan I need to go, may gagawin pa ako". "Its already lunch time, kain muna tayo"anyaya niya. "Kailangan ko nang umalis ehh, next time nalang babawi ako, ok?" sabi ko at niyakap siya at nagmamadaling umalis. 

I reall feel bad sa ginawa ko its been a long time na hindi kami nagsasabay ni Bryan dahil sa situation ko. Hindi ko pwedeng sabihin kay Bryan dahil for sure magagalit yun. It will make the situation worst. 

Nag  vibrate yung phone ko. I just receive a message from a unknown number.

Unknown number: Asan ka na ba? Kanina pa ako naghihintay.

Kahit hindi na magpakilala to kilala ko kung sino to.

Me: Pasensya na po ha, asan ka ba? hindi mo naman sinabi saan tayo magkikita. Nakaka awa naman tong lolo ko pinag intay ko.

Unknown number: Nasa parking area siya naghihintay. Nakakatawa ka. Kawawa yung lolo mo nanghiram pa nang cellphone para ma text ka.

Kayaman-yamang tao nanghihiram ng cellphone.  

Pumunta agad ako sa parking area at nakita ko agad ang lolo ko ah este si Elysis. Ang dali lang hanapin nang taong ito ang tangkad kasi. He was leaning at the back of his car nagpapa-cool pero ang cool ng naman niyang tignan. Gwapo nga naman kasi. Pinagsasabi ko?

Papalapit na ako sa kanya at sinalubong ako sa galit niyang mukha at tanong na " Ba't ang tagal mo?". "Sorry po ha ang tagal kasi natapos yung class namin, kawawa ka naman pinag hintay kita" sagot ko. 

"Sakay na" sabi niya. "Sakay? Saan tayo pupunta?" Tanong ko. "Andaming tanong, sumakay ka na" utos niya. "Opo" sagot ko at pumasok sa sasakyan niya.

"Love" sabi niya. Nagulat ako sa sinabi niya. "Pinagsasabi mo?" tanong ko. "Love ang itatawag ko sayo at itatawag mo sa akin, gets mo?" sabi niya. "Naloloko ka ba, kadiri naman" pagrereklamo ko. "Ayaw mo? Sige honey bunch at sweetie pie, gusto mo?" sabi niya na nanunuya. "Even worst" sabi ko. "Ang arte mo, love ang itatawag ko sayo at itatawag mo sa akin sa ayaw at sa gusto mo" utos niya. 

Huminto kami sa isang apartment na malapit lang sa school it was a very simple apartment. "Anong ginagawa natin dito? Akala ko kakain tayo" tanong ko. "Yun nga kakain tayo" sagot niya. "Bulag ka ba? Apartment to hindi ito restaurant" sabi ko. "Tanga ka ba? Kita mo mata ko tingin mo bulag alam kong apartment to, Palibhasa sa sobrang yaman mo puro restaurant lang ang alam mo, pumasok ka na nga lang" sabi niya. 

Wala akong masabi parang nanakit nato ah. Wala ako ibang magawa kundi sundin ang lahat ng utos niya. Pumasok kami sa apartment it was 2 floors. The ceiling was color white and the walls were color grey sobrang organize at linis naman nang apartment nato. A 55 inch TV was attach to the wall  in front of it is a color light brown small size couch and between the the tv and couch is a small table.