Fahişenin Günlüğü

Acımasız Hayat

Herkesin bize bakış açısı belli.. Fakat kimse bizim yaşadıklarımızı bilemez ve tahmin edemez. Ne kadar iğrençlik varsa hepsiyle karşı karşıya kalmak nasıl bir duygudur anlayamazsınız. Aslında benim hikayem çok küçük yaşta başladı. Tam 16 yaşındaydım...

Ben Reyhan. 23 yaşındayım. Bundan tam 7 sene önce hayatın acımasız yüzüyle tanıştım. Annem ben doğmadan önce Ankara'da bir pavyon'da çalışıyormuş. Tek gecelik ilişkilerinden birinde bana hamile kalmış ve beni dünya'ya getirmiş. Ben 15 yaşına gelene kadar annem pavyon'da çalışmaya devam etti. Artık eskisi gibi genç olmadığı  için çalışmayı bıraktı. Şöyle söyleyim pavyon ortamında genelde bu tarz şeylere çok önem verilir.

Durumumuz git gide kötüye gitmeye başladı. O zamanlar tabi ben 16 yaşındayım.. Annem benden habersiz pavyon'un sahibiyle anlaşıp beni konsomatris yaptı. Yani anlayacağınız bekaretimi 16 yaşındayken 45 yaşında bir adam tarafından kaybettim. Buna karşı koymam gerçekten çok zordu. Annem tarafından çok şiddete maruz kaldım ve mecburiyetten bende bu yola girdim. Sonu olmayan acımasız hayat...

Pavyona'a her yaştan gelen adamlar genç olsun orta yaşlarda olsun hiç farketmez onlar seni masaya davet ettiği zaman mecburen masaya kons olarak oturuyorsun. Masada otururken ellenmedik yerin kalmıyor.. Öyle bir ortamda zaten kimse seni yadırgamıyor bile. Resmen ayak üstü düzüyor seni herifler. 

Senin için her ne kadar temiz olursa olsun insanların sana bakış açısı belli sonuçta.. Sadece para karşılığı erkeklerle birlikte olan bir fahişesin. Kaçmadım mı zannediyorsunuz bu hayattan. Kaçtım tabiki ama her kaçma girişimim de işkence gördüm. 

'' Hadi Reyhan hazırlan artık müşteriler gelmek üzere ''

'' Tamam geliyorum. ''