GERÇEK AŞK

-2-

Şişe tekrar döndü ve bu sefer ben Rabia'ya soruyordum. 

- C

- Fazla cesaretlisin bakıyorum da Rabia.

- Sen sus Arda!

- Tamam be! Evet Meral'cim. Seni dinliyoruz.

- Ben sana göstericim şimdi ;)

- Korkutma beni Meral.

- Git veeeeeeeeeeeeeeeee....

- Eeeeeeeeeeeee...

- Git ve şu ilerideki çocuğun kalçasına tokat at. ;)

- HAYIIIIR!

- EVETTTTT!!!

- Tamam.

Rabia gitti ve çocuğa vurup hemen geri yerine geçti. Bir süre sonra çocuk geldi ve,

- Kim yaptırdı bunu ona?

- Ben.

"Ben" deyip ayağa kalktım. Çocuk kolumdan tuttuğu gibi beni okulun arka bahçesine çekti. Orada gizli bir yere girdik. Artık göz gözeydik. Kalbim yerinden çıktı çıkacaktı.

- Demek sen?

- E-Evet.

- Bir daha benle uğraşmazsın umarım.

- Hayır.

- Tamam o zaman. Ben Atakan. Meeeeeeemnuuuuuuun oldum.

- Be-Bende.

- Fazla çekingensin. Bir kaşara göre şeyler değil.

- Ne?!!

- Kaşarsın işte daha niye "ne?!!" diyorsun?

- Ben kaşar değilim.

Dediğim gibi yüzüne sert bir tokat attım. İlkokuldan bu yana dövüş sporlarına merakım vardı ve elim baya ağırdır.

- Bana ne hakla vurursun?

- Sen bana ne hakla kaşar dersin?

- Değil misin?

- HAYIR!!

- Özür dilerim.

- Bir daha duymayayım. 

- Tamam. Ablamsın. Kusura bakma.

- Aferin adam ol.

Ön bahçeye geçerken sırıttı ve tam ön bahçeye geçince;

- KAŞAAAAAR!

- Ağzına s*çt*m çocuk.

Dedim ve erkekliğine bir tekme attım. Yerde kıvranmaya başladı.

- Al. Gördün mü? Çocuğum olmayacak. Senin yüzünden kısır kalacağım.

 Ben o öyle dedikçe daha çok kahkaha attım.

- GÜLMEE!!! Laaaaan!! Yetişin!!! Siz nasıl arkadaşsınıızz!!!

- Koşun da şu "Kısır" arkadaşınıza yardım edin lan.

Arkadaşları kahkaha atarak  Atakan'ı kaldılar ve koluna girip götürdüler. Bende bizimkilerin yanına gittim. Enes hemen lafa atladı.

- Sana bir şey yaptı mı?

- Sana ne lan!

- Sen karışma Arda. Ben Meral'e soruyorum.

Onlara her şeyi anlattım ve Enes hariç herkes kahkahaya boğuldu.

- Enes sen neden gülmüyorsun?

- Sude Naz ya Meral'e bir şey yapsaydı o piç.

- Sana ne ki?

- Sus be!

BU KADAAAAAAAAAAAR...