REAL DREAMS (1D Fanfiction)

2.Bölüm

İyi okumalar !!

Aradan tam tamına 9 sene geçti.Biz üniversiteyi bitirdik Anlicanız şuan 24 yaşında sayılırız. Sayılırız çünkü ben daha tam yaşıma girmedim.Doğum günüme birkaç gün var.Şuan ki yaşamıma bakınca pek fark yok zaten. Mesela Bertrand gibi.Tanrım!! Ondan bir türlü vazgeçemiyorum.Fakat Gabrielle ve Heloise hala hayatımda onlar hep var. Ölümsüz arkadaşlarım.

Ayrıcada one direction hala hayatımızda.Zamanında bir söz verdik.Forever directioner diye.Kesinlikle pişman değilim.Aksine grur duyuyorum.Bunu yapabildiğim için.

Kendim bir apartta yaşıyorum.Anlicanız aile dırdırından kurtuldum.Tek sorun yalnız olmam.Fakat zamanla alışıyorsunuz.

Bugün Gabrielle ve Heloise ile buluşmak için anlaşmıştık.Orta okuldan beri değişmeyen tek özelliğim geç kalmak.

Kendi evimde olmam arabam olduğu anlamına gelmiyor.Hala otobüste süründüğüm bir gerçek.Zorda olsa yoculuğu bitirdim.Geldiğimde ikiside oturmuş hararetle konuşuyordu.

"Nerde kaldın?Tam 3 bardak vişne suyu içtim ve biliyorsunki bende kafa yapıyor." diyerek atladı Heloise.

"Bilmez olurmuyum.Evde biraz sorun yaşadım."Ne var ? yalan söylemeye mecburum.Uyuyakaldım desem canımı okurlar.

Heloise bıkkınlıkla nefesini verdi.

Bunlara neler oluyor böyle?

"Evden artık bıkmaya başladım."

Gabrielle onu başıyla onayayarak devam etti.

"Lisedeyken ne kadar güzeldi.Hiç sıkılmazdık."Anlaşıldı bugün eski günleri konuşucaktık.Bende katılmaya karar verdim.

"Evet.O zamanlar hayat çok güzeldi.Eski günlere dönmeyi çok isterdim."

"Aynen."Heloise'de bana katıldı.

Gabrielle telefonuna bakıp yüzünü buruşturdu.Bende sipariş vermeyerek ne olduğunu anlatmasını bekledim.Telaşla yerinden kalktı.

"Üzgünüm kızlar.Annem mesaj atmış gitmem gerekiyor."

Birden Heloise'nin isyan cığlıyla irkildim.O ne ses öyle!!

"Önceden hiç böyle değildik.Akşama kadarda takılırdık.Kimsede bir sey demezdi.Şimdi 1saat bile yalnız kalamıyoruz..."

Haklıydı.Fakat elden ne gelebilirdi.

*******************

Kafeden ayrılıp çoktan eve gelmiştim.Doğum günüme 3 gün var ama ne Heloise ne de Gabrielle hatırlamıyordu.Bu durum grurumu incitmişti.Ama onları zorlayamam.

Akşamın geri kalanını film seyredip,koltukta uyuklayarak geçirmeye karar verdim.Bu işte iyi olduğumuda söylemeliyim.

********************

Tek evin en sevdiğim yanı:sessiz,huzurlu bir kahvaltı.Tabi telefonunuz benimki gibi çalmıyorsa.Hemde son ses one direction-midnight memories.Fazlasıyla seviyorum o şarkıyı.Ne yapabilirim?

Telefonun ekranında Nialler Heloise yazısını görünce bütün sinirimin gittiğini söyleyebilirim.Sevinçle telefonu açtım.

"Günaydın Sem!!"

( yazardan: arkadaşları aralarında stephanie'ye Sem diyorlar .Kısaltarak.)

"Sanada arkadaşım."

"Umarım uyandırmamışımdır?"

"Hayır.Bende kahvaltı ediyordum.Sende gelsene!"

"Saol,ama olmaz.Seni acil bir durum olduğu için aradım."