SEÇİM

Bölüm 3

Merhabaa! Yine geçen uzun bir zamanın ardından ben geldimm. Umarım beni özlemişsinizdir 🙈 Bölümün nasıl olduğuna dair hiçbir fikrim yok çünkü yetişsin diye hızlı hızlı yazdım umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen onları okumak benim en sevdiğim şeylerden biri 🙏 İyi okumalar 🦊

Sinan zilin sesiyle kafasını yastıktan kaldırdı. Tam kapıyı açmasına gerek olmadığını düşünüp kafasını tekrar yastığa koyacakken zil sesinin yanına güçlü yumruk sesleri de eklenince kaşlarını çatarak gözlerini açtı. Ne oluyordu da biri evinin kapısını bu şekilde yumrukluyordu? Merak ve sinirle yatakten kalkıp hızlı adımlarla kapının yanına gitti. Delikte Hazan'ı gördüğünde içine yayılan şaşkınlık tomurcuklarıyla bir an bile düşünmeden kapıyı açtı ve açtığı gibi daha da şoka girdi. Hazan gülümsüyordu.

"Sinan? Uyandırdım mı yoksa?" Hazan Sinan'ın şaşkınlık dolu bakışlarına aldırmadan içeri girdi. Salondaki pikeyle yastığı görünce bastırmak için uzun süre uğraştığı bütün sinirinin yeniden tepesine bindiğini hissetti. Sabah öyle atıp tutmuş ve sonra buraya gelmiş uyumuştu öyle mi? Hazan bu adamı sevmiş olamam diye düşündü, bu kadar vurdumduymaz birini sevmiş olamam.

"Hazan iyi misin? Ne yapıyorsun!?" İki dakika önce yattığı yere oturan kadını asla anlayamıyordu.

"Hiçbir şey yapmıyorum Sinan," Kafasını yana eğip gözlerini kıstı. "Ve bunu sormana şaşırdım sonuçta senin en iyi yaptığın iş hiçbir şey yapmamak değil mi? Tanırsın sanmıştım." Hazan alayla gülümseyince Sinan gözlerini devirdi.

"Sen gerçekten iyi olduğuna emin misin?" Gözlerini kısmıştı, içine uyumadan önce kendini yiyip bitirmesine sebep olan şeyler yükleniyordu.

"Kötü mü gözüküyorum?"

"Garip gözüküyorsun."

"Sabah yaptığın saçmalıktan sonra rahat rahat uyuyan birine mi garip gözüküyorum?" Hazan tek kaşını havaya kaldırdı.

"He sen buraya ağabeyimi korumaya geldin." Elleriyle saçlarını geriye attarken Hazan da dudaklarını ısırdı. Gerçekten onu Yağız'a yakıştırmıştı, bunu Sinan'ın gözlerinden okumak aptal kalbini daha çok acıtmıştı.

"Ben buraya sabah yaptığın saçmalığı konuşmaya geldim, sen nasıl yorumlarsın orasıyla ilgilenmiyorum."

"Aa tabii ki sonuçta ben kimim ki?" Eliyle göğsüne vurduğunda Hazan omuzlarını silkti.

"Hiç, benim için hiçbir şeysin Sinan." Kadın gözlerini ellerine indirdi. "Bu yüzden yaptığım işlerin altında sen olduğunu zannetme." Sinan küçük adımlarıyla Hazan'a yaklaşmaya başladı.

"Tamam, o zaman ne söyleyeceksen dinliyorum." Hazan Sinan'ın yanına yaklaştığını fark edince ayağa kalktı.

"Bir daha bu projeyle ilgili Yağız'a bir şey söylemeyeceksin Sinan!" Hazan sinirini içinde tutamamasını umursamadı. "Beni bu aptal projeye dahil ederken söylediğin yalanları hiçbir zaman öğrenmeyeceğimi düşünüyordun değil mi? Otel odası, basit bir iddaa mevzusu, bunların hiçbirini öğrenmeyeceğimi düşünüyordun değil mi!?" Öfkeyle neredeyse dibinde olan Sinan'ın omzuna geçirdi. "Yaptığın her hatanın sonucunu başkaları ödesin istiyorsun."

"Hayır, ben pişman oldum Hazan." Uzun zamandır kadına bu kadar yakın olmadığı için tam olarak ne söylemesi gerektiğini kestiremiyordu. "Ama sen benim sana ulaşmamı her defasında engelledin, şimdiyse buradasın." Hazan öfkeyle gözlerini kıstı.

"Senin için burada değilim aptal, beni soktuğun bu işin ilerleyeşine daha fazla engel çıkarma diye geldim."

"Üç ay önce saçma bulduğun iş için şimdi savaşıyorsun yani?"