Arkamdaki

Neler Oluyor

En son nerde kalmıştım. Sanırım ceseti gördüğüm yerde kalmıştım. Evet gördüğüm şey bir cesetti hayatımda hiç görmediğim birinin ceseti elinde bir kağıt vardı. Ailemde görmüştü ceseti polisi armışlardı bile ne ara aldım bilmiyorum ama elimde cesetin tuttuğu kağıdı tutuyordum. Polis gelmişti ceseti almışlar odada araştırma yapıyorlardı. Elimde kağıt odama gittim. Sanki hiçbirşey olmamış gibi yatağıma yatıp uyudum. Sabah uyandığımda ev sessizdi. Hızla oturma odasına doğru ilerledim
Ev ölüm sessizliğine bürünmüştü. Belkide ben ölmüştüm o sırada bunları bile düşünmüştüm. Evi baştan sona gezmiştim kimse yoktu nerde olabilirlerdiki ben bunları düşünürken içime bir korku doğdu. Hızla yürümeye başladım nekadar hızlanırsam hızlarıyım aynı yerde dolanıyordum. Bir an aynadaki görüntümü gördüğümde duraksadım. Ne olmuştu üstümdeki kıyafetin sahibi ben değildim. Üstümde uzun kanlı bir tshirt vardı. Arkamda ise (aynadan görüyorum) camın yanında duran bir erkek vardı. Sanırım 16 17 yaşlarındaydı. Yüzü yara içindeydi ve yavaşça bana yaklaşıyordu. Hiçbirşey yapmadım tam arkamda dibimdeydi. Ne yapıcağını bilemiyordum. Yine o ses "Hazır mısın?" arkamı döndüm hiçbirşey yoktu. İçerden annem beni çağırıyordu. Ama ben hayla aynada görünen erkeğe bakıyordum. Yüzündeki yara izleri bana birşey hatırlatıyordu. O sırada annemin bağışıyla ilkildim. Annem kapıyı açtı. Kızmıştı beni içeri çağırdı. Aynaya tekrar baktığımda erkek yoktu üstündeyse normal kıyafetlerim vardı. İçeri gittim. Kimse yoktu koltukta aynada gördüğüm erkek oturuyordu. Ama bu sefer yüzünde yara yoktu. Koltuğa oturdum bir süre kimse konuşmadı. Sonra ses "yine sen"
...
Bir süre sessizdi ikimizde birbirimize bakıyorduk. Sonra kapıdan ağlayarak annem girdi. Peşindende iki teyzem birşey mi olmuştu. Ne beni nede karşımda oturan erkeği birşey olduğu belliydi ayağa kalkım ve anneme doğru yürüdüm. Arkamdan erkekte kalktı ve yürüdü. Görmüyordu hiçbiri ikimizide görmüyorlardı peki ya neden erkek gülmeye başladı. Biri bana neler olduğunu anlatmazsa çıldıracaktım. Kapıdan babam girdi. Birşeyler söyledi. Bilmiyorum hatırlamıyorum ama annem bu sefer mutlu olmuştu. Gittiler beni hiç görmeden erkek hayla gülüyordu. Sonra dediki "Aras" neydi şimdi bu bilmiyorum. Herşeyin başladıgı odaya doğru yürüdü. Oda kanlar içindeydi ne olmuştu. Sandığa doğru ilerledim sandığı açtım. Bu sefer boş değildi. İçinde bir fotoğraf vardı. Bir kız çocukla bir erkek çocuğun beraber olduğu bir fotoğraftı arkasında tarih vardı. 12.04.2004 neydi bu şimdi erkek elimden fotoğrafı aldı ve gitti . Peşinden gitmeye başladım. Dışarı çıktı. Peşindende ben hastaneye doğru ilerledik. Hastaneye geldiğimizde durdu ve güldü. Ne anlatmaya çalışıyordu. Hastaneye girdi peşindende ben tabikide kimse bizi görmemişti. Peki ya neden yoğun bakım kapısının önünde durdu. Bu sefer gülmüyordu. Sanki tek girmemi istermişcesine bana baktı. Bende öyle yaptım zaten keşke yapmasaydım...