Akşam olmuştu. Öğrenciler sessiz sedasız yemek yiyorlardı. Tom profesör Horace ile uzun uzun sohbet etmişti. Onunla konuşmayı seviyor ve kendini iyi hissediyordu. Şöminenin önünde oturan Tom, derin düşüncelere dalmıştı. Myrtle ve Jullian yatakta yan yana uzanmışlardı. Olive kanepede oturmuştu:
"Onu suçlayacak birşey bulmamız lazım. Çünkü kimse bizden şüphe duymaz."
Myrtle ayağını Jullian'ın ayağının üstüne attı:
"Ama Edward'tan şüphelenebilirler"
"Bunun ne önemi var. Biz Tom biraz sürünsün istiyoruz."
"O düşünceleri okuyor Olive. Onu asla kandıramayız."
"Zayıf bir yönü olmalı. Dolayısıyla onu tuzağımıza düşürebiliriz."
"Onun zayıf bir yönünü değil de, zaafını öğrensek daha yararlı olur" dedi Jullian.
Myrtle yatağından doğruldu:
"Var, ama bu tehlikeli olabilir. Sadece biraz zaman lazım. Kolaylıkla onun sonunu getirebiliriz."
Olive parmağını şıklattı:
"Oldu bu iş. Artık kimseyi küçümseyip,ağlatmayacak."
Jullian tebessüm etti:
"Egosuyla ortalıkta gezen bir şarlatan olmayacak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bugün size birşey göstereceğim.Tom buraya gel."
Tom Hagrid'in dediğini yapıp yanına gitti:
"Şimdi sizi bir dostumla tanıştıracağım. Tom'da korkacak olanlar olursa, yaratığın yanında durup sizi sakinleştirecek."
Tom olduğu yerde bekliyordu. Biraz sonra iki kat büyüklüğünde Aragog göründü. Uzun bacakları ve devasa gözleriyle korkunç görünüyordu.Öğrenciler onu görünce korkuyla irkildiler. Myrtle örümceği görür görmez çığlık attı:
"Tanrım kocaman olmuş bu."
Tom Aragog'un yanına gitti. Onun yanında küçücük kaldı:
