Beautiful Mistake (Published under Bliss Books)

Chapter 7

Sumunod na araw, si Archer agad ang nabungaran ng mga mata ko pagkagising. He's leaning against the door while arms folded across his chiseled chest. Ang binti niya ay magkakrus. Hindi ko mapigilan na ihalintulad siya sa mga modelong karaniwang nakikita ko sa mga magazines na ganoon ang postura. With his tall height and well cut body, he can actually passed as a model.

"Morning," he greeted huskily. He's staring perilously at me like he's already watching me for too long.

I blinked my eyes sleepily. "Bakit nariyan ka?"

Ibinaba ko ang comforter mula sa aking dibdib at bumangon paupo. I brushed my hair up using my hands and glanced at him again, waiting for his answer.

"Just checking if my wife had a good sleep. No hang over?"

Nagiwas ako ng tingin, pinakiramdaman ang sarili kung meroon ba. Suprisingly, wala naman. Marami akong nainom kagabi pero natatandaan ko ang sarili kong nahimasmasan na bago ako nakauwi.

Flavian's face suddenly flashed inside my head. I can still feel the electrifying and ticklish feeling he sent me last night. Agad kong inalis iyon sa isip ko at itinuon ang atensyon sa asawa ko.

Umiling ako at sinulyapan siyang muli. "Wala naman."

Bumaba ang mga mata ko sa kabuuan niya. He's still wearing his gray sweat pants and plain white vneck shirt. Ang buhok niya ay medyo magulo pa at tila ba kakagising lang.

The first time I saw Archer, I already felt that he's a dangerous man. He never smiles often. Maging sa pagsasalita ay tipid lang rin. Whenever he's wearing his business attire, mas lalong lumalabas ang pagiging delikado at maawtoridad niyang klase ng tao. Like he never tolerates any bullshits around him. Kahit ngayong nakapangtulog ay ganoon rin. Hindi pa rin nawawala ang dilim sa awra niya.

However, I can't feel any intimidation towards him. Unlike with Flavian. Simpleng pagtitig ay nakakaramdam na ako ng pagkailang.

Damn, stop thinking about him, Trinity!

But anyway, I believe that it's already late in the morning since I can see the sunlight peeking through the thick black curtains. Archer's supposed to be gone now. Dapat ay nasa trabaho na siya ngayon.

"Hindi ka papasok?" pagsasatinig ko sa laman ng isip.

He uncrossed his arms and stepped inside the room. Pinanood ko siyang maglakad patungo sa bintana ko at walang pasabing hinawi ang kurtina roon. The embers of the sun immediately hit my face. Bahagya akong nasilaw dahil doon.

"We're having lunch with my parents," he informed me while standing massively against the glasswall.

Nagmulat ako, bumungad sa akin ang tirik na araw at ang malawak na siyudad ng Manila sa ilalim nito.

"I have alot of works to do today, Archer. Hindi ko puwedeng ipagpaliban iyon ngayon."

I'm a bit surprised at how calm my voice is. Nasanay ako ng palagi kong sinisigawan at inaangilan si Archer noong mga nakalipas na buwan hanggang sa maikasal kami. Well, at least I'm trying to strike a good conversation here.

Humarap siya sa akin, ang mga kamay ay nakapaloob sa magkabilang bulsa, seryoso at walang bahid ng ngiti sa labi.

"Marami rin akong trabaho, Trinity. But we need to come over there and show them that we're fine inside this marriage. Your father will be there, too."

Napatuwid ako ng upo matapos marinig ang huling sinabi niya. Naramdaman ko ang unti-unting pagbilis ng tibok ng puso ko. Papa will be there, too. Ibig sabihin ay malaki ang posibilidad na pagusapan ang tungkol sa progreso ng relasyon namin ni Archer. Or worst, sa honeymoon namin.